Ik heb bewondering voor mensen die al jaren en jaren ‘wakker’ zijn en duurzaam leven. Was ik maar zo’n goed mens. Pas sinds een dik jaar ben ik serieus plastic aan het scheiden, neem ik losse appels bij de supermarkt mee in een herbruikbaar netje en vervang ik de plastic flessen shampoo door een stuk zeep. Maar het gaat snel.
Ik heb oprecht last van plastic-tasjes-schaamte en fiets terug als ik mijn boodschappentas ben vergeten. Inmiddels ben ik ook een kei in het repareren van spullen. (Ik kwam erachter dat werkelijk overal wel een instructiefilmpje van te vinden is op YouTube.) Daar doe ik thuis dan heel enthousiast over, maar in feite ben ik natuurlijk ontzettend laat wakker geworden – zoals mijn zoon me altijd terecht inwrijft.
En ik ben niet de enige: een van mijn favoriete producties in ons nieuwe themanummer is Achter de schermen, waarin mijn collega’s vertellen wat ze juist níet lukt als het gaat om een groenere wereld. Confessions over benzine slurpende oude auto’s, plastic flesjes, bitterballen en eten weggooien. Ze laten zien hoe het nu eenmaal is. Je doet je best, maar dat lukt niet altijd – en daar hoef je je dan niet al te schuldig over te voelen.
Eerlijk is eerlijk, ik vind goed bezig zijn soms ook even slikken. Als ik te lang heb gewacht met het glas wegbrengen, en er van alles in is gaan groeien en schimmelen. Als de papierbak bij aankomst al vol blijkt te zitten en ik met de hele zooi weer naar huis kan fietsen. Als de trein flink duurder blijkt te zijn dan hetzelfde ritje door de lucht. En ik hou op z’n tijd van een stukje vlees, al heb ik varkensvlees wel in de ban gedaan. Een vuurtje stoken vind ik magisch, maar kan eigenlijk ook niet meer, en daar baal ik van. En heel soms rijd ik met de auto naar de supermarkt om de hoek – op een dag dat de hele wereld tegen me lijkt te zijn en het me de enige oplossing lijkt om avondeten in huis te halen.
Maar ik zie ook de andere kant. Inmiddels vind ik al die groene initiatieven een prima oplossing voor keuzestress. Als je voor duurzaam kiest, vallen er een heleboel andere opties af. Het leven wordt er ook lekker overzichtelijk van. Een weekendje weg? Dat wordt de trein, niet het vliegtuig. Een cadeau doorgeven in plaats van kopen? Onze buurjongen was heel blij met wat kinderboeken die bij ons lagen te verstoffen. En een andere auto straks? Misschien wel niet. Eigenlijk ga ik fietsen en het ov steeds leuker vinden, en je kunt in de bus of trein ook nog eens lekker een boek lezen. Een nieuwe jas? Inmiddels vind ik slow fashion een van de fijnste nieuwe initiatieven die er zijn.
Ben ik goed bezig? Ja en nee dus. Maar duurzaam leven is geen wedstrijd. Want als we elkaar steeds de maat nemen, verliezen we uit het oog waar het echt om gaat.
In Flow 4 vind je tips en trucs waarvan we heel erg hopen dat ze niet belerend of dwingend zijn, maar juist inspirerend en hoopgevend. Wat bij mij bleef hangen: groener leven is naast nodig ook vaak ontzettend leuk, verfrissend, creatief en inspirerend. In deze Flow zouden zomaar eens ideeën kunnen staan die op een mooie manier een slinger aan je leven kunnen geven.
O ja, en over goed bezig zijn… Wat doen we eigenlijk met Flow? Op deze cover staat een tekst: ‘no more plastic’. Wat zouden we dat graag willen. Maar we steken de hand in eigen boezem. Als je abonnee bent, viel dit nummer helaas in een plastic verpakking in de bus. En ook als je ’m als onderdeel van een pakket in de winkel kocht, zat er plastic omheen.
Maar er is goed nieuws: onze uitgeverij is een groot project gestart om te kijken naar alternatieven voor verpakkingen van tijdschriften en andere papieren uitingen. Al het papier dat we gebruiken heeft een duurzaamheidscertificaat als het gaat om de grondstoffen waarmee wordt gewerkt. Zo veel als kan, werken we met gerecycled papier. Toch denken we dat het nog beter kan, en we zijn met onze Duitse Flow-collega’s nieuwe papier-alternatieven aan het onderzoeken. We houden je op de hoogte.
- In Flow 4 kun je meer lezen over duurzaamheid en natuur.
https://www.instagram.com/p/B-T63N-DWwA/
