Brieven schrijven aan vreemden, voor Marieke Vreeken (30) is het een manier om meer in het nu te leven. Ze vertelt erover.
Wat ben je aan het doen?
“Afgelopen lente werd ik in Amsterdam uit mijn gepeins getrokken door een man die voorbijfietste, gekleed in niets anders dan een speedo. Hij was een jaar of zeventig. Ik begon meteen te fantaseren. Zou hij een vrouw hebben die af en toe meefietst in zwempak? Door zijn bijzondere verschijning realiseerde ik me hoe weinig ik om me heen kijk.
Iedereen is zo druk met zijn telefoon en to do-lijsten, we leven amper in het nu. Die avond schreef ik hem een brief. Ik vertelde dat ik bewondering voor hem had dat hij zo zichzelf durfde te zijn. Sindsdien doe ik het vaker: brieven schrijven aan vreemden. Als schrijftraining, maar ook omdat het me veel aandachtiger maakt.”
Aan wie schreef je ze zoal?
“Een eenzame schoonmaker, die ik ’s avonds door het raam van een leeg kantoor zag. En de vrouw van zestig die ik om zes uur ’s ochtends op het vliegveld tegenkwam toen ik voor mijn werk naar Polen moest. Zij praatte aan één stuk door terwijl haar man zwijgend achter haar aan hobbelde. Ik heb nu een stuk of twintig brieven. De mensen zelf weten daar niets van.”
Je schrijft ze puur voor jezelf?
“Ja, ik word blij van schrijven, het is mijn creatieve uitlaatklep. Ik heb internationaal recht gestudeerd en bij de Verenigde Naties in New York gewerkt. Een jaar geleden ben ik met mijn man Mike, een Amerikaan, naar Brussel verhuisd om dichter bij mijn vrienden en familie in Nederland te wonen. Naast mijn werk voor Stichting Aap schiet het schrijven er op drukke dagen snel bij in.
De brieven helpen me over de drempel. Ze zijn klein en ongecompliceerd. Ben ik eenmaal bezig, dan kom ik in de flow en wordt het makkelijker om ook andere ideeën uit te werken. Artikelen. Gedichten. Wie weet begin ik ooit aan een boek.”
Loop je nu helemaal mindful over straat?
“Nee, ik word nog dikwijls opgeslokt door to do-lijsten. Maar als ik merk dat ik te veel in mijn hoofd zit, roep ik mezelf tot de orde: vandaag ga ik weer eens kijken wie ik allemaal tegenkom. Ik fantaseer een leven en heb daardoor meer begrip voor dingen waar ik me anders aan zou ergeren. Ik voel me nu meer verbonden met anderen.”
- In Flow 2 vertellen meer mensen waar ze mee bezig zijn.
- Heb je er weleens aan gedacht om een brief aan jezelf te schrijven?
Interview Eva Loesberg Fotografie Anouk de Kleermaeker
