Ze wilde schrijfster worden, maar dat lukte niet. Gelukkig maar, want met haar tekeningen werd ze wereldwijd bekend. Misschien wel omdat ze over heel gewone dingen gaan. Op de een of andere manier is het werk van Maira Kalman enorm bemoedigend. Ze weet van niks, zegt ze in alle interviews die met haar worden gehouden en in elk praatje dat ze houdt. Ze heeft geen idee hoe ze iets wil aanpakken of hoe ze iets wil zeggen, maar dat geeft niet: ze doet het toch. Want: “Van onbegrip komen mooie dingen. Ik sta open voor de mogelijkheden van niet-weten en iets nieuws ontdekken.” En daarmee geeft ze ons, die haar werk bekijken, ook de ruimte en de moed om te denken dat het niet uitmaakt of je iets kunt of niet. En om te zien hoe mooi sommige gewone dingen die ons dagelijks omringen eigenlijk zijn.
Maira Kalman schildert, schrijft en tekent online dagboeken en essays, maakt omslagen voor The New Yorker, legt verzamelingen aan, borduurt bijzondere teksten op zakdoeken en jurken en staat verkleed als eend in een grote tutu en een gestreepte maillot op het toneel als dat zo uitkomt. Ze noemt zichzelf een journalist, maar dan wel een die op volstrekt persoonlijke en associatieve manier verslag doet door middel van tekeningen en daarop handgeschreven commentaren van wat ze ziet en meemaakt. Haar werk is altijd geestig, verrassend en elegant, een tikje weemoedig ook; soms heeft het een donker randje. Het kan er onhandig en wat kinderlijk uitzien. Alsof ze maar wat doet. Het tegendeel is waar, blijkt als je het beter bekijkt. Het werk van Maira Kalman vormt een samenhangend, wijs en inspirerend geheel. In Flow 7 lees je meer over haar werk en liefde voor dromen.
Tekst: Liddie Austin. Illustraties: Maira Kalman.
