In ieder nummer bespreken we de filosofie van een grote denker, aan de hand van een aantal illustraties. In Flow 2 is dat Patricia de Martelaere (1957-2009).
- Met de jeugdroman Koning der wildernis debuteert De Martelaere op haar veertiende als schrijver.
- Ze promoveert op de Schotse verlichtingsfilosoof David Hume, maar gaandeweg verdiept ze zich steeds meer in de oosterse filosofie: De Martelaere raakt ervan overtuigd dat daar het antwoord ligt op de vraag hoe te leven.
- Zo kunnen we volgens haar het leven nodeloos gecompliceerd maken door erover te blijven denken en piekeren – we kunnen het beter leren accepteren.
- ‘Verandering is gewoon een gegeven,’ zegt De Martelaere, ‘en daartoe behoren ook dood en verlies. Je daartegen verzetten is dus zinloos. Dit geldt eveneens voor alledaagse zaken, zoals een ziekte die je vakantieplannen doorkruist of stortregens die je kelder blank zetten.’
- Ze geeft niet graag interviews en als haar roman Littekens in 1990 is genomineerd voor de AKO Literatuurprijs, wil ze bij de uitreiking op tv niet in beeld komen. ‘Waarover je niet kunt spreken, daarover moet je zwijgen’ is haar lijfspreuk (van haar favoriete filosoof Ludwig Wittgenstein).
- In een van haar spaarzame interviews vertelt ze dat ze voortdurend leeft met het besef van de dood: ‘Zonet nog. Ik ging van huis, zei mijn kinderen gedag en was me ervan bewust dat het misschien de laatste keer was dat ik ze zou zien. Door een auto-ongeluk bijvoorbeeld. Daarom zeg ik ze bijna altijd gedag vanuit het idee ‘vaarwel’. Maar niet op een sentimentele manier of zo. (…) Waar het om gaat is dat, juist omdat de dood altijd en overal op ons loert, elk moment ‘in orde’ moet zijn.’
- Haar roman Het onverwachte antwoord wint in 2005 de Gouden Uil publieksprijs.
-
In 2009 overlijdt Patricia de Martelaere op 51-jarige leeftijd aan de gevolgen van een hersentumor.
Tekst Caroline Buijs Illustraties Deborah van der Schaaf
