Parisa Goudarzi (38) uit Iran woont nu in Haarlem en leert met andere nieuwe Nederlanders kleding, accessoires en gordijnen maken van natuurlijke materialen. In Flow 5 vertelt ze hierover.
Wat ben je aan het doen?
“Vesten, tassen en T-shirts maken van prachtige stoffen. Omdat ik nog een beetje langzaam naai, oefen ik zo veel ik kan. Ondertussen wandelen er klanten binnen, heel gezellig. In Iran werkte ik ook in een atelier, maar daar was ik de baas. Ik hield me bezig met cliënten en werknemers, naaien deed ik amper. Niet dat ik móest werken, mijn man verdiende genoeg. Maar ik wilde het. Van stilzitten word ik ongelukkig.”
Waarom woon je nu hier?
“Acht jaar geleden verdween mijn man. Ik had geen idee waar hij was. Pas na twee maanden belde hij dat hij veilig in Nederland was aangekomen. Hij was gevlucht omdat hij problemen had met de politiek. In de twee jaar daarna werd ik continu verhoord door agenten. Ze geloofden niet dat ik niets wist van de activiteiten van mijn man. Van de stress kreeg ik reuma. Hoewel ik liever in Iran was gebleven, voelde ik me voor het eerst in tijden veilig toen ik met mijn dochter in Nederland aankwam.”
Ben je meteen bij dit atelier gaan werken?
“Nee, ik had geen werk toen we in Almere woonden en werd langzaam depressief. Om iets te doen, gaf ik naailes in het wijkcentrum en ging ik op bezoek bij oude mensen. Zo leerde ik de taal. Mijn eerste woord weet ik nog goed: ‘Misschien’ hoorde ik iemand zeggen bij de bushalte. Twee jaar geleden ben ik gescheiden. Mijn dochter wilde graag in Almere blijven en ik kwam in een opvang in Amsterdam terecht. Een geweldige maatschappelijk werker vroeg er: ‘Zou je aan de slag willen in een atelier?’”
Heeft het je leven veranderd?
“Compleet. Hoewel ik mijn familie erg mis, is het alsof ik er een nieuwe familie bij heb gekregen – zo voelt het. Ik werk met zeven, acht collega’s uit verschillende culturen. Mijn leven heeft weer structuur. En vooral: ik zie weer een toekomst. Op een dag wil ik mijn eigen atelier beginnen. Ik heb nu een huisje in Haarlem, en stapje voor stapje krijg ik mijn leven terug.”
Hoe is het nu, in coronatijd?
“Twee dagen per week ga ik naar het atelier. Ik ben alleen met de eigenaressen van Sûr en er lopen geen klanten binnen. Met mijn andere collega’s heb ik contact via WhatsApp. Omdat ik ineens meer tijd had, begon ik eind maart met een onlinecursus tot schoonheidsspecialist. Niet dat ik mijn droom heb opgegeven om een eigen atelier te beginnen, maar het is er nu niet makkelijker op geworden.
Als schoonheidsspecialist hoop ik sneller aan de slag te kunnen. Een paar dagen per week mensen mooi maken en een paar dagen in het atelier werken, dat lijkt me een fijne combinatie. Mijn dochter woont nu tijdelijk bij mij en we lezen allebei veel. Ik vind het belangrijk om in deze periode positief te blijven. Lekker in de zon zitten op mijn terras, genieten van een kopje thee, een boek of muziek. Ook gaan mijn dochter en ik iedere avond een rondje hardlopen door de wijk. Dat bevalt goed. Het is stil, de lucht is helder en ik zie sterren die ik voorheen nooit zag. De wereld is zo mooi geworden.”
- In Flow 5 lees je meer over wat Parisa en anderen aan het doen zijn.
Tekst Eva Loesberg Fotografie Héctor J. Rivas/Unsplash.com
