De kans dat je ooit te maken krijgt met grote(re) tegenslag, is honderd procent. Soms blijkt dat hét moment te zijn om vastgeroeste ideeën los te laten en een pad in te slaan dat misschien wel mooier is, ontdekte journalist Renate van der Zee.
Visuele burn-out
“Hoelang zit je per dag achter je computer?” vraagt de optometrist, die net uitgebreid mijn ogen heeft getest. “Goede vraag,” antwoord ik. “Acht uur? Tien? En daarna zit ik natuurlijk op mijn telefoon.” Ze fronst en zegt: “Je zult nooit meer zo kunnen werken.”
Maandenlang was ik misselijk, had ik hoofdpijn en kwam ik er maar niet achter wat ik had – ik wist alleen dat het erger werd als ik las of achter de computer zat. Het voelt als een opluchting om eindelijk te weten dat ik mijn ogen heb overbelast door te veel computerwerk. “Noem het een visuele burn-out,” zegt de optometrist. “Voorlopig zeker niet meer dan twee uur per dag achter de computer.”
Mijn opluchting maakt al snel plaats voor wanhoop. Hoe ga ik als journalist en schrijver mijn werk doen als ik dagelijks maar twee uur achter de computer kan zitten? Hoe moet het met dat ambitieuze boekproject? Wat moet ik als ik niet meer uren achter elkaar kan lezen, mijn favoriete tijdverdrijf? Thuis plof ik op de bank, mijn handen in het haar.
Oplossingen
Maar de dagen verstrijken en ik begin te beseffen dat dit waarschijnlijk toch niet het einde van de wereld is. Er dienen zich allerlei oplossingen aan. Urenlang lezen kan niet meer, maar er bestaan ingesproken artikelen en luisterboeken – vaak voorgelezen door geweldige stemacteurs. En er zijn podcasts! Er gaat een wereld voor me open als ik me daarin verdiep. Ik ga naar bed met oortjes in en ontdek hoe lekker het is om in slaap te vallen terwijl iemand je een verhaal vertelt.
En dan mijn werk. Het boekproject moet ik laten vallen – maar ik kom er later wel aan toe, troost ik mezelf. Niet alles wat je mooi en belangrijk vindt, hoeft onmiddellijk te gebeuren. Een waardevol inzicht, maar het schuurt ook voor een ongeduldig mens als ik.
Wat de journalistiek betreft: ik kom er tot mijn verbazing achter dat ik in twee uur best veel kan doen als ik me puur concentreer op het schrijven. Van al die uren achter de computer besteedde ik te veel tijd aan social media en andere internetafleiding, realiseer ik me nu. Ik laat de social media los en ervaar dat als weldadig.
Eindelijk tijd
Langzaam merk ik dat mijn nieuwe leven, waarin mijn ambities en projecten in de ijskast staan, vol zit met nog veel meer weldadigheden. Want ik heb eindelijk tijd. Tijd om ’s ochtends vroeg te gaan zwemmen of in de namiddag een boswandeling te maken. Tijd om, heel simpel, thee te zetten in een mooie porseleinen pot, in plaats van snel een zakje in een mok heet water te gooien. Tijd om af te spreken met een vriend die onverwachts in de stad is, met mijn foodie-dochter uitgebreid te koken of een prachtige schilderijententoonstelling te bezoeken. Tijd om op de bank te zitten en gewoon eens he-le-maal niets te doen.
Dat ik afscheid heb moeten nemen van mijn ambities en niet meer als een beest kan doorwerken, ervaar ik nog steeds als een ramp. Maar aan die ramp kleven bijzondere voordelen. Ik heb jarenlang onder hoogspanning gestaan, nu laat ik los. Er is ruimte voor andere dingen dan werk. Mijn vriend zegt dat ik aardiger ben geworden.
- Renates complete verhaal lees je in Flow 3.
Tekst Renate van der Zee Illustraties Elise Vleugels
