Behoefte aan 'belonging': deze hoogleraar vertelt waarom we zo graag ergens bij horen

Hoe houd je moed in een wereld die steeds ingewikkelder voelt, vroegen we aan deskundigen. Mark Leary is hoogleraar psychologie en neurowetenschap aan de Duke University in Durham, Verenigde Staten.

“Lange tijd is er binnen de sociale psychologie maar weinig aandacht besteed aan onze behoefte aan belonging. Terwijl we inmiddels weten dat we allemaal die fundamentele behoefte hebben om erbij te horen. Om door onze omgeving geaccepteerd te worden, en het gevoel te hebben dat we verbonden zijn met iets wat groter is dan onszelf. Veel van ons gedrag is daarnaartoe te herleiden.”

Belonging

“Onze drang om dingen te ‘bereiken’ heeft vaak indirect te maken met belonging. We hebben het gevoel dat we meer geaccepteerd worden – er dus meer bij horen – als we veel bereikt hebben en goed zijn in wat we doen. Ik schreef er in de jaren negentig een paper over die veel mensen raakte en inmiddels zo’n veertigduizend keer geciteerd is. Ik weet ook niet waarom sociale wetenschappers het zo lang over het hoofd zagen: als mens voel je zelf toch ook dat je graag ergens bij wilt horen? Gelukkig zie je er nu overal steeds meer aandacht voor ontstaan.”

Contact met de buren

“Belonging heeft specifiek te maken met een groepscontext: we willen geaccepteerd worden als lid van een bepaalde groep en het gevoel hebben dat andere mensen blij zijn dat we er onderdeel van zijn. Dat is niet gek als je bedenkt hoe wij mensen de afgelopen miljoenen jaren leefden: dat was altijd in groepen. Je kon in je eentje niet overleven. Nu verhuizen we vaker, we blijven minder hangen op één plek. En in onze nieuwe omgeving moeten we weer een nieuwe sociale groep om ons heen zien te vormen. Daardoor missen we de kring van mensen die ons volledig nemen zoals we zijn en het gevoel geven dat we er echt bij horen.”

Speciale banden

“Soms wonen je beste vrienden of familieleden wat verder weg, maar in je directe omgeving kunnen wel nieuwe versies ontstaan van die relaties. Als je bijvoorbeeld in een woongemeenschap een keuken deelt of samen de tuin onderhoudt op een terrein met tiny houses, schep je nieuwe mogelijkheden voor het ontstaan van diepere verbindingen. Eerst ben je gewoon een stel vreemden dat een keuken deelt, maar zo’n scenario leent zich goed voor precies die banden die dat gevoel van belonging geven. In sommige buurten is het best lastig om zo’n band op te bouwen, tenzij je gelegenheden creëert. Dat lijken we nu eindelijk te gaan snappen.”