Het gesprek aangaan met jezelf is niet iets wat je snel doet. Maar het is wel heel fijn: af en toe bij jezelf inchecken om te kijken hoe het er nou eigenlijk voor staat. Mirjam Rosema-Verhulst gebruikt de kaarten van Check-in cards om vaker bij zichzelf in te checken dan op social media.
Ik had het me nog zo voorgenomen: ik ga niet huilen op het schoolplein. Maar toen mijn grote tiener me met angstige ogen aankeek en ik haar wanhoop diep in mijn buik kon voelen, kon ik niet anders. Ik probeerde m’n tranen te verdringen, maar ze zag ze. En ze hoorde m’n stem breken toen ik ‘veel plezier’ probeerde te zeggen. En nu hoop ik alleen maar dat ze daardoor niet nog meer heimwee heeft op haar eerste schoolkamp ooit.
Heimwee
Mijn dochters logeerden van baby af aan al overal. Handig voor ons, leuk en gezellig voor hen. Maar een jaar of drie geleden kreeg m’n oudste van de ene op de andere logeerpartij gigantische heimwee. En daardoor zag ze anderhalf jaar geleden al op tegen deze dag: twee nachten naar Texel met groep 8. En wat wilde ze graag niet mee vanochtend. Wat ik niet had verwacht was dat het mij zo veel zou doen.
Ik heb haar vandaag letterlijk moeten loslaten. En nu kan ik het niet loslaten. Hoe zal het met haar gaan? Zal ze wel genieten? Zal ze niet te veel in paniek raken vanavond? Ik schiet weer vol als ik aan haar paniekerige ogen van vanochtend denk. En er vormt zich een steen in m’n maag.
Incheckmoment
‘Wanneer we onze weerstand en (de illusie van) controle opgeven, stroomt het waar het natuurlijkerwijs al naar toe wilde bewegen…’ Dit staat op de Check-in card Loslaten. Die zin moet ik even tot me laten doordringen. Iets met controle. ‘Merk, hoe subtiel ook, hoe je het in het nu wellicht anders zou willen.’ Ja. Wat zou ik eigenlijk anders willen? Ik wíl juist dat ze mee is op kamp. Ik wil dat het een fantastische ervaring voor haar wordt, maar vooral dat zij geen verdriet heeft.
En wat ik lastig vind is dat ik geen idee heb hoe ze er nu bij zit. Ik verkramp bij het idee dat ze vanavond in paniek raakt en zich alleen voelt. Ik kan even helemaal niets voor haar doen.
Loslaten of anders vasthouden
‘Vraagt het om loslaten of om anders vasthouden?’ Ik houd van dit soort vragen, ze dwingen je op een andere manier te kijken. Anders vasthouden voelt al veel milder. Ik ben niet bij haar. Ik heb geen invloed op haar stemming. Kan alleen maar hopen dat alles wat ik haar heb ingefluisterd is aangekomen. Ik kan alleen maar vertrouwen op dat verder altijd stoere meisje. Loslaten hoeft dus eigenlijk niet, ik ga het anders vasthouden. Maar misschien kan ik het juist door die gedachte nu toch een beetje loslaten.
Meer lezen
- Hier vind je de andere blogs in deze serie van Mirjam, waarin ze haar inzichten deelt die ze uit de verschillende Check-in cards haalt.
- De Check-in cards vind je op hun website.
- Beter voor jezelf zorgen: we geven drie boekentips.
Tekst Mirjam Rosema-Verhulst Fotografie Check-in cards