Marloes Chater maakt portretten door het raam

Marloes Chater is portret- en familiefotograaf. Sinds de coronacrisis maakt ze portretten door het raam. In Flow 6 vertelt ze erover.

Wat ben je aan het doen?

“Ik heb van de nood een deugd gemaakt. Normaal fotografeer ik bij families thuis, ik klets en maak grapjes met de kinderen, maar nu kwam alles stil te staan. Ook de opdracht om een bevalling te fotograferen ging niet door. Ik dacht: dan maak ik gewoon voor- en na-foto’s door het raam. Dat beviel zo goed dat ik nu om de dag een portret maak. Ik vind het een mooi tijdsbeeld. En al is het roepend door het glas, ik geniet van het contact.”

Ben je al lang fotograaf?

“Nee, ik doe dit werk nu vijf jaar. Na mijn studie sociale geografie belandde ik in de makelaardij. Ik droomde altijd al van iets waar ik mijn creativiteit in kwijt kon, maar was bang dat ik er mijn geld niet mee kon verdienen. Voor het werk van mijn man verhuisden we naar Amerika, Frankrijk en tot slot Oxford, waar hij vandaan komt en onze drie kinderen zijn geboren. Veertien jaar woonden we in het buitenland, maar ik wilde terug toen mijn vader zeven jaar geleden plotseling overleed. Ik realiseerde me: het leven is kort. Ik besloot mijn hart te volgen.”

Wanneer is een portret geslaagd?

“Ik hou vooral van de tussenmomentjes. Een keer stond een jongetje al klaar bij het kozijn, terwijl de rest van het gezin nog probeerde de poes te vangen. Hij keek een beetje sip. Dat vind ik mooi, dat je er zelf een verhaaltje bij kunt bedenken. Met het raamproject moet ik ook rekening houden met reflecties.
Ik zoek van tevoren uit welk moment van de dag het beste is. En je mag blaadjes zien, maar van een grote heg die het beeld donker maakt, word ik niet gelukkig.”

Wat is er voor jou veranderd?

“Vóór deze crisis verdiende ik een parttime salaris met fotografie. Ik hoop dat ik snel weer aan de slag kan, maar tegelijk smaakt mijn raamproject ook naar meer.
Voor het eerst hoef ik geen rekening te houden met de wensen van anderen. Ik kies de beelden helemaal zelf. Dat voelt zo vrij. Via een oproep op de expat-site – onze kinderen zitten op een internationale school – heb ik zo veel reacties van families gekregen die graag door het raam gefotografeerd willen worden, dat ik gelukkig nog wel even vooruit kan.”