Hoewel Flow’s Astrid haar overvolle boekenkast en vintage serviezen heel gezellig vindt, vroeg ze zich toch af of haar huis wat minder vol kon. Ze schreef een jaar lang blogs over de betekenis van spullen en ontspullen. We lichten er opnieuw een aantal uit. Deze keer: opa’s potloodje.
Dit stukje gaat eigenlijk over mijn opa. Vertel eens eerlijk, heb jij een potlood ooit zo ver geslepen dat het bijna een stompje was? Tot het echt niet meer ging? Ik niet, ik koop gewoon bij Albert Heijn een nieuw doosje met tien potloden voor 99 eurocent. Mijn opa, die meubelmaker was, had wel zo’n potloodje. En eigenlijk vond ik dat een van de mooiste dingen uit zijn werkschuur. Omdat dat timmermanspotloodje een verhaal vertelde over al die keren dat het was geslepen en hij er maten mee op hout had getekend. Omdat het dus zo ontzettend bij hem hoorde.
Je zag dat het met aandacht was gebruikt en dat iets als een potlood voor hem geen wegwerpartikel was, wat het bij mij wel is geworden. Laatst zag ik bij collega Caroline precies zo’n potloodstompje liggen bij haar etui. Voor mij een lesje in: waarom moet alles meteen maar weer worden vervangen of aangevuld? En hoeveel leuker wordt een potlood als het even zijn werk mag afmaken? Ineens wilde ik ook zo’n heel eigen, uniek, van-mij-potloodje. Het helpt me om met zo’n oog naar ál mijn spullen te kijken.
Ja, mijn ovenwant is een beetje suf, maar hij doet het nog, dus waarom een nieuwe? Ja, die nieuwe hippe scharen zijn veel leuker dan mijn oude, maar deze knipt als een dolle. En inderdaad, mijn mixer heeft inmiddels een retrostatus, het plastic is verkleurd en oogt wat moe. Maar ik heb hem ooit gekregen van mijn ouders en hij mixt, dus prima. Niet alles hoeft vervangen, aangevuld of bijgekocht. Wat je hebt, is meestal genoeg of voldoet. En, niet onbelangrijk, vertelt vaak een verhaal. Je kúnt om te beginnen oefenen met je potlood.
- Meer blogjes van Astrid over ontspullen vind je in Het grote boek van minder.
Tekst en fotografie Astrid van der Hulst
