Als je de nieuwsberichten moet geloven, lijkt het alsof het nooit eerder zó slecht ging in de wereld. Maar eigenlijk gaat er ook heel veel goed. En er zijn nieuwsbrengers die juist aan het positieve nieuws aandacht besteden.
“Veel mensen hebben een zwart wereldbeeld. Daarom wil ik schrijven over wat er wél goed gaat in Nederland en de wereld. En wat er beter kan.” Aan het woord is Rutger Bregman, journalist bij De Correspondent. Zijn podcasts en artikelen hebben vaak net een andere, positieve insteek.
Zoals een verhaal over ‘hoe oorlog het beste in mensen naar boven kan brengen’, over ‘wat we kunnen leren van Noorwegen, waar gevangenen als normale mensen worden behandeld’, en over het feit dat – als je naar de cijfers kijkt – de multiculturele samenleving nog steeds een succes kan worden genoemd. Want: ‘Nederlanders met een migratieachtergrond werken steeds meer, zijn steeds hoger opgeleid, hebben meer sociale interactie via vrijwilligerswerk (…).’
Bregman: “Vaak zijn media op zoek naar sensatie. Ze kijken door een pessimistische, cynische bril. Wat ze afleveren, is geen neutraal product. Dat is niet alleen storend, maar ook nog eens slecht voor onze ziel. Ik baseer mijn artikelen op wetenschappelijke feiten; ik ben een echte realist, maar wel eentje met hoop. Dat doe ik omdat ik denk dat het goed is voor onze mentale gezondheid. We denken eindeloos na over welk voedsel we in ons lijf stoppen, maar nauwelijks over welke informatie we consumeren. Als je mensen de hele dag ellende voert, voelen ze zich aan het einde van de dag ellendig. Daar wil ik niet aan meedoen.”
Bijzondere vriendschappen
Freelance journalisten Franka Hummels en Karin Sitalsing, ze werken allebei voor onder meer dagblad Trouw, brengen ook opbeurende verhalen. Tenminste, dat is waar ze naar streven met hun bundel En dan nu het goede nieuws – Journalistieke verhalen die je dag beter maken. Hummels en Sitalsing willen laten zien ‘dat er ook in donkere tijden altijd mensen zijn die het licht aansteken’.
Zoals visser Sander Meijer. Hummels: “Als hij gaat vissen op langoustines, komen er in zijn netten ook verfblikken, wasmachines en wegwerpbarbecues mee naar boven. In plaats van die zooi terug te gooien in de zee – wat gebruikelijk is – neemt hij alles mee aan land en levert het af waar het hoort. Dat kost hem tijd, geld en energie maar hij dóet het wel. Daar gaat mijn hart sneller van kloppen.”
- Het volledige verhaal ‘Op zoek naar het goede nieuws’ kun je vinden in Flow 4.
Tekst Catelijne Elzes Fotografie Ella Jardim/Unsplash.com