Toen journalist Catelijne Elzes een lastige tijd had, pakte ze haar telefoon erbij. Om zich met de hulp van apps uit haar dal te mediteren, relativeren en yogaën.
Het was een combinatie van factoren. Twee van mijn betere vriendinnen kregen borstkanker. Mijn zestienjarige zoon kwam thuis met een één, een twee en een drie op zijn rapport en zei dat hij totaal geen motivatie meer had voor school. Plus: er was veel gedoe in de wereld. Trump aan de macht, duizenden wanhopige vluchtelingen op drift. Weinig reden tot blijdschap. Daarbij sliep ik slecht. Ik werd om de anderhalf uur wakker, lag te piekeren, viel weer in slaap en schrok weer in paniek wakker.
Gedachten als: hoe moet het met mijn zoon, zullen mijn vriendinnen het overleven, wat als ze in Amerika of Noord-Korea kernraketten gaan gebruiken, schoten door mijn hoofd. Bij iedereen zit het weleens tegen, bij mij ook, maar nu zat ik er echt doorheen. Ik was continu onrustig, had geen eetlust en vooral geen levenslust. Ik wilde met een deken over mijn hoofd op bed gaan liggen. Dat deed ik niet, omdat de mensen om me heen zeiden dat dat me niet zou helpen. Dus ik ging door.
Andy’s warme stem
Op een dag kwam ik in de supermarkt een bekende tegen. Ik wist dat ze net over een dip heen was en vroeg wat haar het meest had geholpen. “Therapie en Headspace,” antwoordde ze. Therapie had ik al, maar Headspace… “Dat is toch die betaalde app?” vroeg ik. “Ja, en het is iedere cent waard,” zei ze. “Het zijn simpele meditatieoefeningen van tien minuten met een thema. ‘Onrust’ bijvoorbeeld of ‘slaap’. Je doet ze twee weken of een maand achter elkaar. Ik heb er veel aan gehad. Nu nog trouwens.”
Eenmaal thuis downloadde ik de app en zag dat ik hem een maand gratis mocht proberen. Ik was aangenaam verrast door de vormgeving: fris, licht en rustig met aan het begin van iedere serie meditaties grappige, lichtvoetige animaties met heldere uitleg. Onderwerpen als ‘zo razen je gedachten voorbij’, ‘zo ga je ze zien als auto’s op een snelweg waar je niks mee hoeft’ en ‘zo werkt de visualisatietechniek’.
Ik heb al eens een achtweekse mindfulnesstraining gedaan, maar dagelijks een half uur à drie kwartier vrijmaken voor de oefeningen deed ik gewoon niet. Deze tien minuten Headspace waren superoverzichtelijk en goed te doen. En niet alleen goed te doen, ze werden mijn dagelijkse houvast in woelige tijden.
Als ik me onrustig voelde, zelfs midden in de nacht, pakte ik mijn telefoon en luisterde naar de stem van Andy Puddicombe, een voormalig monnik met een liefdevolle, warme en vrolijke stem. Je hoort hem vaak zelfs even glimlachen tijdens het intro of na afloop van een meditatieoefening. Naar hem luisteren werkt relativerend én rustgevend. Inmiddels ben ik al een half jaar betalend lid en ja, het is iedere cent waard. Oké, oké: ik ben fan.
- Lees het volledige verhaal ‘Hoe mijn mobiel me uit mijn dip kreeg’ in Flow 1.
- Zelf Headspace proberen? Hier vind je meer informatie.
Tekst Catelijne Elzes Fotografie ©Bruce and Rebecca Meissner/Stocksy United
