Gouden zinnetjes (en gouden vriendinnen)
Er zijn zo van die zinnetjes die je door het leven kunnen trekken. Ik geloof daar wel in. Zo heb ik heel lang kunnen doen met het zinnetje: Van wie moet dat dan? Als er tientallen stemmetjes in mijn hoofd zeiden dat er nog van alles moest gebeuren, mompelde ik: ‘Van wie moet dat dan?’ Vaak moest het van niemand, alleen van mezelf. Het bleek een hele grappige eye-opener, waarmee ik in één klap mijn to-do lijstje leeg veegde en lekker naar een terras vertrok voor een latte macchiato.
Irene vertrouwde me laatst ook zo’n zinnetje toe. Ze kreeg een weekend lang hulp van een vriendin (een gouden exemplaar als je het mij vraagt, die moet een lintje) die met lede ogen had toegezien hoe Irenes huis een beetje vermoeide trekken begon te vertonen. Dat kwam niet omdat Irene geen overzicht kan bewaren (loop maar een dagje mee op de Flow-redactie of vraag mijn collega’s, Irenes bionische oog ziet alles!) maar omdat Irene na werktijd deed wat we misschien allemaal een beetje meer moeten doen: leven in plaats van opruimen en huishouden, in combinatie met een nogal drukke agenda. Maar goed, de vriendin in kwestie vond het toch tijd om een beetje hulp aan te bieden. Daarbij was die vriendin toevallig ook dol op opruimen en was haar eigen huis al spic en span, dus ze was ongetwijfeld ook blij met dit nieuwe projectje. Irene nam het aanbod dankbaar aan, en ik vond het ook fijn, want Irene deed al lang dingen die een beetje ‘au’ voor mij voelden. Al het bestek door elkaar in de bestekla gooien bijvoorbeeld. De vriendin kwam als een soort Hollandse Marie Kondo, en ging als een wervelwind door Irenes huis. Bij elke volle la, bij elk potje met kapotte pennen, en bij de verzameling oude blikjes, sprak ze steeds streng: ‘Waarom bewaar je dit?’ En Irene, blij met de hulp, maar beetje emotioneel door al die beslissingen die in één weekend genomen moesten worden, zei dan: ‘Omdat ik het mooi vind’, of: ‘Omdat ik het zonde vind om weg te gooien’.
De opruim-vriendin gooide toen het gouden zinnetje in de strijd: ‘Helemaal prima als je in een villa met bijkeuken, kelder en garage woont, maar in dit huis kun jij het je niet veroorloven.’ En met dit zinnetje werden besteklades ontward, plankjes in de kasten qua inhoud gehalveerd, 30 kapotte pennen weggegooid en een verzameling retro blikken teruggebracht tot een paar pronkstukken. Les van dit blogje: koester je vriendinnen en zorg dat er een Marie Kondo-typetje tussen zit. En les 2: kijk eerlijk naar je huis en je spullen. Kun je je al die spullen eigenlijk veroorloven, in de woonsituatie die je nu hebt? Zo ja: lekker houden. Zo nee: weg ermee. (Irene zei trouwens wel naderhand tegen mij: Als ik ooit in een grote villa woon, ga ik het allemaal weer terugkopen.)
Astrid is samen met Irene de oprichter van Flow. Ze woont samen en heeft twee kinderen. Ze schrijft elke dinsdag over de zin en onzin van ontspullen.
