Prikkelbezinning is wat Irene betreft nu al hét woord van 2017. Hoe vaak wil je je laten afleiden door je mobieltje en wat brengt het je? Irene, samen met Astrid oprichter van Flow, schrijft er elke vrijdag over.
Afgelopen kerstweek probeerde ik ‘HET DING’ zoveel mogelijk te laten liggen. Eigenlijk waren alle redenen waarom ik hem zo vaak oppak namelijk weg. Mijn kinderen waren bij me en konden dus niet appen en het werk kon een paar dagen wachten aangezien niemand echt een antwoord verwacht tussen kerst en oud en nieuw. Ik wilde me laven aan het fijne decembergevoel zonder afleiding. Sissy kijken, eindelijk dat filosofieboek lezen, met de kinderen naar Sing, oefenen op de ukelele die ik mezelf voor kerst cadeau had gedaan, de krant inclusief alle bijlages lezen, naar een museum en veel meer. Dit zou de ultieme offline week worden.
Maar… je snapt al hoe het ging. Er was iets wat mij voortdurende triggerde op het ding te neuzen, even te checken of toch, of iemand, stel dat… Dus zat ik al append in Sing, liep ik in het Frans Hals Museum foto’s te maken om op Instagram te zetten (in het kader van kijk-mij-nu-goed-bezig-zijn), en las ik de krant met een half oog op de appjes in de oud en nieuw-groep over oliebollen, partytenten en champagne. Op 1 januari had ik echt genoeg van mijn eigen gedrag. Ik pakte het Sir Edmund-katern van de Volkskrant en las nog eens hoe we door wiskundige Cal Newport worden aangemoedigd te oefenen met dode tijd. Tijd om te mijmeren, te dwalen, je te vervelen. En toen kwam het, toen kwam het woord dat wat mij betreft nu al hét woord van 2017 is: prikkelbezinning. Eigenlijk had ik me voorgenomen nooit meer goede voornemens te maken, maar nu ben ik toch om. Iemand ook toe aan prikkelbezinning in 2017?
