Les 1: niet te streng
Op de Flow-redactie was ik inmiddels zo’n beetje de enige die nog niet de achtweekse mindfulnesscursus had gevolgd. Natuurlijk had ik er al heel veel over gehoord en gelezen. En mocht ik zelfs drie Flow mindfulness-specials maken, samen met Irene, ondanks het feit dat ik de cursus niet had gedaan. Stiekem voelde ik me dus al een beetje een mindfulness-pro. Want ik wist ook heus al wel waar het in de mindfulness om draait: vaker proberen om in het hier en nu te zijn, je gedachtespinsels niet voor waar aan te nemen en los te laten, en je gedachten en gevoelens, ook als ze minder leuk zijn, proberen te accepteren zonder er over te oordelen. Daarnaast meende ik heel lang dat ik het zonder mindfulnesscursus ook prima redde: ging ik immers niet een rondje fietsen door de duinen of wandelen in het bos als mijn hoofd overliep en liet ik mezelf niet in een troostend heet bad zakken als het me allemaal even te veel werd? Met andere woorden: ik wist zelf wel hoe ik mijn hoofd leeg moest maken en lief voor mezelf moest zijn.
Toch begon het steeds meer te knagen. Want steeds vaker luisterde ik met enige jaloezie naar collega’s en vrienden als ze vertelden wat voor nieuwe inzichten mindfulness hen had gebracht. Hoe ze hun tobberijen een halt toe wisten te roepen. En onprettige gevoelens durfden toe te laten omdat die nu eenmaal bij het leven horen, en bovendien ook altijd weer weggaan. Zelf lukte me dat steeds minder goed. Gedachten bleven terugkeren, een rotgevoel bleef steeds langer hangen. Na een drukke periode duurde het steeds langer voordat ik me kon ontspannen. En ik begreep: over mindfulness horen en lezen is toch wat anders dan het zelf ervaren.
En dus stapte ik onlangs op een doordeweekse avond op de fiets om naar mijn eerste les mindfulness te gaan. Ik maakte kennis met mijn medecursisten (die me heel oké leken) en deed de beruchte rozijnoefening (die ik net zo stom vond als iedereen had voorspeld). Tijdens de eeuwigdurende bodyscan viel ik heel eventjes in slaap. Er kwam die avond geen life-changing-inzicht voorbij. Daarvoor was ik ook te druk met het observeren van de anderen. Met het luisteren naar een operazangles die onder ons plaatsvond. En met bedenken wat ik van de docent vond. Allemaal dingen waar ik waarschijnlijk helemaal niet mee bezig moest zijn. Maar ik vond dat het mocht, me zo laten afleiden tijdens de eerste avond. Want niet te streng zijn voor jezelf, zelfcompassie, dat hoort toch ook bij mindfulness?
Alice werkt bij Flow als managing editor van Flow International en de speciale edities.
