Je kunt je op veel dagen voorbereiden. Op spannende dagen. Eerste-keer-dagen. Moeilijke dagen. Feestdagen. Maar er is één afdeling die ons altijd overvalt. Dat zijn de dit-is-het-dus-dagen.
Die dagen waarop het lijkt alsof iedereen tegen je is. De buurman die voorbijloopt zonder te groeten. Het hele universum dat je geen parkeerplek gunt. De trein die net voor je neus wegrijdt. De regen die volgens Buienrader niet zou vallen, maar toch als een emmer over je net gewassen haar kiepert. Een onbekende die ervandoor ging met je afvalcontainer. Dat je iets niet onaardig bedoelde, maar dat het er toch blijkbaar net verkeerd uitkwam – en het vervolgens een uur duurde voordat de boel weer was gladgestreken.
Die dagen dus. Waarop je jezelf in de winkelruit voorbij ziet sjokken en hardop zegt: ‘Dit is het dus.’ No glamour, no selfie, no spetterende outfit of stormvast hoofd. Een muts, een winterjas, een boodschappentas, en dat het alweer donker aan het worden is. Thuis een bende, nog moeten koken en overhoren en ook nog wat werkklusjes af moeten maken. Dit is het leven.
Wat doe je dan? Irene duikt op zo’n dag vroeg haar bed in. Dan kan-ie maar weer voorbij zijn. Astrid maakt een retro zalmsalade. Een warm bad helpt ook trouwens. En gelukkig maken we Flow. We vroegen Caroline Buijs er een verhaal over te schrijven. Een mooi verhaal werd het, en ons hielp het. Erkennen dat het er helemaal bij hoort, het besef van het niet zo perfecte en niet altijd gelukte leven, maakt rustig. Het helpt je in het omgaan met die mindere dagen en in het omarmen van het gewone.
Dit idee bleef vooral hangen: ‘Door mee te bewegen op alle golven van het leven, wordt het vanzelf iets lichter en vrediger.’ Een mooie zin om in het nieuwe jaar vaak terug te lezen.
- In Flow 1 kun je meer lezen over die dagen.
Fotografie Danique van Kesteren
