Wat doe je als je leven anders loopt dan verwacht? Flow’s online editor Bente van de Wouw bewandelt nieuwe paden. Zonder routekaart, met twijfels. Deze keer: het normale leven vieren.
Het is een gewone donderdag in een gewone week. Ik maak mijn ochtendwandeling, werk, kook mijn vaste recept, doe een poging tot sporten – wat een dutje op de yogamat wordt – en sluit de dag af met een boek op bed. Van lezen komt het alleen niet, want in mijn hoofd ben ik bezig met de vraag of ik wel genoeg uit mijn leven haal.
Tegenwoordig is het best een overwinning als je een normaal leven leidt zonder de angst om iets te missen. Eén blik op internet en ik zie mensen die hun baan opzeggen en in de rimboe gaan wonen. Vrouwen die gigantische bergen beklimmen. Families die offgrid leven op een plek waar de zon goedgeefs is.
Mensen die de wereld over fietsen, met hun schamele bezittingen die aan de bagagedrager hangen. Van Ierland naar Afrika wandelen. Avontuurlijke levens leiden waarin geen dag hetzelfde is. Of een eigen bedrijf uit de grond stampen. Gewoon, omdat het kan.
‘Al die quotes geven me soms het gevoel dat ik het fout doe in mijn leven’
En dan de quotes die met zo’n grote regelmaat voorbijkomen dat ze op een tegel kunnen: ‘You only have one life, make it count.’ Of: ‘Escape the ordinary.’ Ook een leuke: ‘Do more than just exist.’
Ze inspireren, die verhalen en zinnetjes. En ik ben blij dat we in een wereld leven waarin we vrijer zijn dan ooit. We laten het traditionele plaatje steeds meer los, dromen zijn toegankelijker, alles kan. Maar hoe inspirerend die keuzes ook zijn, ze geven me soms ook het gevoel dat ik het fout doe in mijn leven, met mijn ochtendwandelingen en mijn boek op bed.
Dan zie ik tijdens mijn scrolsessie weer zo’n tegel aan de digitale muur hangen en ervaar ik hem eerder als berisping dan als aanmoediging. Ergens krijg ik toch de neiging om zo’n dure toerfiets te kopen, een lange reis te plannen, iets spectaculairs te doen. Succes, lijkt het, is de moed hebben om los te breken van het geijkte pad.
Lang leve de sleur
Maar als ik al die verhalen en zinnetjes laat voor wat ze zijn, merk ik dat ik stiekem best gelukkig ben met mijn dertien-in-een-dozijnleven. Meestal. De wandelingen in het weiland achter mijn huis zijn altijd hetzelfde, maar elke dag zie ik iets anders. Mijn vaste recepten geven me een gevoel van vertrouwdheid en de laatste uren van mijn dag zijn nog steeds favoriet. Omdat ik weer in het verhaal van iemand anders mag duiken.
Ik hou van de voorspelbaarheid van mijn week, de vaste woensdagen met mijn vriend, de terugkerende activiteiten in het weekend. De onveranderlijke eb en vloed ankert me in een chaotische wereld. Ik ga echt wel zo nu en dan van dat geijkte pad af, bijvoorbeeld voor een lange wandeling door de bergen, en daar geniet ik ook van. Maar het mooiste moment blijft toch thuiskomen. Dan besef ik weer hoe blij ik ben met mijn kleine leven.
Wat dat betreft is de dag of het leven plukken subjectief. Sommigen doen dat door bergen te beklimmen. Anderen door banen op te zeggen en op de fiets te springen. Voor mij is het leven vieren een kop thee drinken aan het eind van de middag. Of in een nieuw boek beginnen. En dat is ook oké, bedenk ik op die gewone donderdag in mijn gewone week. Daar, in die dagelijkse sleur, zit voor mij de magie. Zet dat maar op een tegel.
Meer lezen
- Lees ook de andere columns van Bente.
- Bente noemt de worstelingen die je herkent als je introvert bent.
- Karine nam een jaar vrij, zonder plan. Wat bracht het haar?
Tekst Bente van de Wouw
Gepubliceerd op 13 februari 2024
