Wat gebeurt er toch allemaal, en hoe gaan we met alle veranderingen om? Op ons blog vertelt steeds iemand van het Flow team hoe zij de dingen aanpakt: praktisch en in het hoofd. Deze keer: Astrid (creative director Flow) over de mooie dingen die ze om haar heen ziet ontstaan.
Daar zitten ze dan, mijn collega’s van Flow. Ik zie ze op het scherm, we overleggen online. Ik zie strijkkamertjes, zolderkamers, keukens, eetkamers en huiskamers. Ik zie poezen voor het scherm langslopen, onopgemaakte gezichten, dochters die achter in beeld wat komen uitprinten, soms her en der een traan of iets dat wordt weggeslikt.
We vertellen hoe het gaat. Dat we slecht geslapen hebben, ons zorgen maken over zieke mensen, ruzie hebben gemaakt met de huisgenoten, onrustig zijn, ons soms alleen voelen, of dat we ons niet kunnen concentreren op het werk. Maar we delen ook dat we sinds tijden weer een appeltaart aan het bakken zijn, een online tekencursus volgen, rommelkamertjes aan het opruimen zijn om een nieuwe werkplek te maken of de natuur opzoeken om op te laden.
In alle huizen, in alle stille straten waar ik doorheen fiets op weg naar de bakker, zal het niet anders zijn. Dat geworstel met de nieuwe werkelijkheid. Er wat van proberen te maken. Een beetje afgesneden zijn, van je familie, vrienden, collega’s, zelfs je buren, vraagt om nieuwe manieren om elkaar te vinden.
Als ik terugkom van mijn fietstochtje ligt er een ansichtkaart in de bus. Zomaar, even een hart onder de riem. Op mijn telefoon verschijnt een grappig filmpje in de vriendinnen app-groep. En als ik in mijn inbox klik, zie ik een uitnodiging voor een online borrelmomentje met collega’s. Even later zitten we allemaal met wat drinken voor ons eigen beeldscherm naar elkaar te zwaaien. Ik heb social ooit wel eens vervloekt, nu ben ik innig dankbaar dat we lijntjes kunnen leggen.
Het leven stelt ons momenteel op de proef, maar er ontstaan ook mooie dingen. Ik ga vanmiddag ook een stapel ansichtkaartjes schrijven…
Tekst Astrid van der Hulst
