Hannah Arendt (1906-1975) was een Joods-Duits-Amerikaanse politiek filosoof – ze studeerde filosofie en theologie in Berlijn.
- Als student heeft Hannah Arendt in het geheim een liefdesaffaire met haar docent, de filosoof Martin Heidegger (ze ontvangt hem op haar zolderkamertje). Heidegger bewondert Hitler en wordt lid van de NSDAP. Desondanks heeft Arendt na de Tweede Wereldoorlog weer contact met Heidegger – vanaf de jaren zeventig bezoekt ze hem jaarlijks op zijn verjaardag.
- Omdat ze Joods is, vlucht Arendt in 1933 naar Parijs. Na de Duitse inval in 1940 wordt ze gevangengezet: als stateloze van Duitse afkomst vindt men haar verdacht. Ze ontsnapt en vertrekt samen met haar man in 1941 naar New York. In New York werkt ze onder andere mee aan de uitgave van de Engelse vertaling van het verzameld werk van Franz Kafka.
- Na 18 jaar stateloos te zijn geweest, krijgt ze in 1951 het Amerikaans staatsburgerschap.
- Arendt schrijft uitgebreid over terreur en totalitaire samenlevingen. In 1951 verschijnt het boek waar ze bekend mee wordt: The origins of totalitarianism. Daarin vraagt ze zich onder andere af hoe iemand bij de lunch vol overgave naar Mozart kan luisteren en even later het transport van Joden naar een concentratiekamp kunt goedkeuren.
- Voor het tijdschrift The New Yorker schrijft Arendt in de jaren zestig over het proces tegen Adolf Eichmann, die medeverantwoordelijk was voor de deportatie van de Joden naar de vernietigingskampen. Ze ziet Eichmann niet als monster, maar als een kleurloze ambtenaar die gedachteloos uitvoerde wat hem werd opgedragen. Het kwaad vond Arendt daardoor beangstigend gewoon: ze noemt dat de ‘banaliteit van het kwaad’.
- Vergeving maakt deel uit van ons mens-zijn, vindt Arendt. Het maakt de verwijtbare gebeurtenis niet ongedaan, maar zorgt dat we verder kunnen leven.
- In 1975 overlijdt Arend onverwacht aan een hartaanval in haar woonplaats New York.
Je vindt deze illustratie in Flow 6.
Tekst Caroline Buijs Illustratie Deborah van der Schaaf
