Langzaam leven voor ongeduldige mensen: 'Ineens had ik tijd en ruimte, heel onwennig'

Lisanne van Marrewijk is online editor voor Flow en nieuwsgierig naar alles wat het leven te bieden heeft. Ze woont in Stockholm en schrijft over wat dat haar brengt. Deze keer: langzamer leven voor ongeduldige mensen.

Het snelle leven is mij met de paplepel ingegoten. Ik kom uit een ondernemersfamilie waarin het werk voorging en nooit af was. Daar is niets mis mee en ik heb een heerlijke, veilige jeugd gehad, begrijp me niet verkeerd. Maar wel een jeugd die de indruk heeft gewekt dat snelheid, veel werken en weinig tijd voor pauze (laat staan voor jezelf) je brengen wat je nodig hebt.

Sneller is beter

Het hééft me ook veel gebracht. Ik ben gedisciplineerd, bijna nooit lui en houd van aanpakken. Ik daag mezelf graag uit en weet dat ik ergens hard voor moet werken als ik het wil krijgen. Tegelijkertijd heeft het me ook op andere manieren gevormd. Ik ben een ongeduldig type (je weet wel, zo een die zelfs een wandeling in de zesde versnelling maakt) en moet altijd iets te doen hebben. Alsof ik met een peper in m’n kont geboren ben.

Achter de feiten aan

Het langzame leven is dus niet aan mij besteed, dacht ik altijd. Mijn leven leidde ik het liefst met een beetje gas op het pedaal. Precies genoeg om altijd achter de feiten aan te hobbelen, dat was nog altijd beter dan stilstaan. En dus deed ik dat.

Maar toen verhuisde ik naar Zweden en veranderde dat tempo. Hoe graag ik ook gas wilde geven, de handrem zat erop. M’n leven was van de ene op de andere dag kleiner en langzamer. Er was ineens tijd en ruimte. Logisch, natuurlijk, en fijn ook, dacht ik, maar zo voelde dat niet.

Stap voor stap terugschakelen

Want voor iemand bij wie ongeduld door de aderen stroomt en die zich identificeert als een druk persoon, waren die tijd en ruimte onwennig. Ik wist wel dat langzamer leven goed voor me zou zijn, maar het voelde ongemakkelijk, onproductief, fout en in de eerste plaats: niet zoals mezelf. Alsof je terugschakelt, maar het gas blijft indrukken.

Maar geheel in stijl went het langzame leven langzaamaan. Ik laat steeds wat meer gas los. Waar de rust eerst meer onrust aanwakkerde en ik me niet mezelf voelde, leer ik mezelf nu juist beter kennen dankzij die rust. En weet je, het blijkt dat de feiten gewoon op je wachten als je wat vertraagt. En met een beetje geduld, haal je ze nog in ook.