‘Ik heb altijd haast, maar waarom eigenlijk?’

Lisanne van Marrewijk is online editor bij Flow en nieuwsgierig naar alles wat het leven te bieden heeft. Onlangs verhuisde ze naar Stockholm en ze schrijft over wat dat haar brengt. Deze keer: rustiger leven.

Ik ben het ongeduld zelve. Rijen, files en slenterende mensen werken me op m’n zenuwen. Onrustig word ik ervan, prikkelbaar zelfs, ook als ik nergens op tijd hoef te zijn.

Mijn standaardmodus is gehaast

Rustig een kop koffie drinken en voor me uit staren, gaat er bij mij dan ook niet in. Er is altijd wel iets beters te doen. Iets wat af moet, iets wat beter voor me is, iets productiefs. Stilzitten is achteruitgang, dat is het overkoepelende sentiment. En dus haast ik me behendig door m’n leven heen. Van het een naar het ander, en als het even kan twee dingen tegelijk.

Op het moment dat ik naar Zweden verhuisde en mijn agenda ineens leeg was, bleef dat onrustige gevoel hangen. Alsof m’n hersenen niet begrepen dat m’n leven in een rustiger vaarwater was beland en ze niet meer onrustig in de rij hoefden te staan.

Rustiger leven

Maar nu er ruimte is ontstaan in m’n leven, realiseer ik me langzaam maar zeker dat deze chronische vorm van ongeduld nergens voor nodig is. De rij gaat niet sneller als ik me opwind. Het levert me niks op, behalve een hoge bloeddruk en stress.

M’n hersenen beginnen te wennen aan de nieuwe situatie. Ik besef dat ik alle tijd heb, hier, maar ook in Nederland. Dat dingen ook morgen kunnen, of volgend jaar. Dat een leven in de zesde versnelling je niet sneller ergens brengt dan een langzamer leven. Dat het geen nut heeft om altijd maar gehaast te zijn. En dat de enige persoon die je daarmee hebt, jij zelf bent.

Je hebt de tijd

En dus besloot ik om te stoppen met haasten en de tijd te nemen. De tijd om het rustiger aan te doen. De tijd om in een meterslange rij voor het beste ijs van de stad te staan. De tijd om een nieuwe taal te leren. De tijd om te wandelen. De tijd om te mediteren. De tijd voor een spontaan gesprek met een vreemde.

Je komt immers nooit tijd tekort als je ergens tijd voor maakt.