6x worstelingen die je herkent als je een angststoornis hebt

Hoi, ik ben Iris – en volgens sommigen ben ik een angsthaas en volgens anderen een bad ass. Het is maar net hoe je het bekijkt: als je veel dingen niet durft en je doet ze toch, ben je dan niet vooral heel moedig in plaats van een watje?

Ik vind inmiddels van wel. Maar dat heb ik niet altijd met zo veel zelfvertrouwen kunnen uitspreken. In 2018 kreeg ik de diagnose paniekstoornis en agorafobie. Dat betekent dat ik toentertijd veel last had van paniekaanvallen. Daardoor maakte ik mijn wereld steeds kleiner omdat ik veel ging vermijden, dat is agorafobie.

Op een gegeven moment liet ik alleen nog maar Ollie de beagle uit en deed ik de boodschappen. Dat ging me alleen goed af als ik dat in m’n eentje deed, want dan had ik tenminste het gevoel dat ik weg kon wanneer ik wilde. Mijn huis voelde als mijn veilige bubbel, daar was ik het liefst, samen met mijn vriend Steve en onze beagle. Bezoek vond ik ook lastig, het lukte niet meer om mensen in huis te hebben omdat ik dan in paniek raakte.

Bordurend de dag door

Ik werkte destijds als zelfstandig ondernemer (vanuit huis, hoera!), maar ook dat kreeg ik niet meer voor elkaar. Gelukkig ontdekte ik het borduren – waar ik de dagen mee doorkwam – en kon ik na een lange wachtlijst in therapie.

Na twee en half jaar therapie en een carrièreswitch – ik run inmiddels Iris Borduurt, een borduurshop – schreef ik het boek Een steekje los over mijn angstige avonturen en de weg naar herstel.

Het angstmonster

Er bestaan verschillende angststoornissen. Naast een paniekstoornis en agorafobie zijn bekende angststoornissen die veel bij volwassenen voorkomen: sociale angststoornis, specifieke fobie en gegeneraliseerde angststoornis. Allemaal gaan ze samen met angst, het uit zich alleen op andere manieren en in andere situaties. Er hijgt zo nu en dan (of constant) een angstmonster in je nek dat jou probeert klein te houden.

Het is vermoeiend om daar tegen te vechten, dag in dag uit. Soms slokt het je op. Uit ervaring weet ik dat je uiteindelijk ook weer de kracht kunt vinden om je goed te wapenen tegen je angstmonster. Ondanks dat angsten kunnen verschillen, kan het goed zijn dat je de onderstaande worstelingen herkent als je te maken hebt met een angststoornis:

Dingen die je waarschijnlijk herkent als je een angststoornis hebt

Mensen denken dat je geen zin hebt of egoïstisch bent als je voor de zoveelste keer een verjaardag afzegt. Maar het heeft niks met hen te maken. Het is niet dat je geen zin hebt, het is gewoon heel lastig om ‘vast’ te zitten op een verjaardag waar meerdere mensen zijn.
Sommige mensen zijn juist té begripvol. Wat lief is, en misschien ook wel heel fijn als je je het liefst verstopt voor de wereld. Ze vragen niet meer of je op hun verjaardag wilt komen of mee uit eten wilt. Maar dit maakt je wereld onbewust weer een stukje kleiner, waardoor vermijden nog makkelijker wordt en je angstmonster groeit.
Heel. Erg. Moe. Al dat piekeren en die paniekgolven die soms over je heen walsen, kosten veel energie. Ook zit je spanning door de dag heen erg hoog, waardoor je snel moe kunt worden en kleine taken veel moeite kosten.
Naast vermoeidheid zijn andere lichamelijke klachten ook niet gek om te ervaren als je een angststoornis hebt. Angst klinkt als iets wat in je hoofd zit, iets gevoelsmatigs, maar het zorgt juist voor veel fysieke klachten. Denk aan: buikpijn, hoofdpijn, nekpijn, darmklachten. En darmklachten zijn nou ook weer nét iets waar je niet bepaald op zit te wachten als je al zenuwachtig bent om de deur uit te gaan.
Je kapot schrikken om kleine dingen. Zoals de deurbel die gaat. Ik zit dan nog net niet met mijn hartslag tegen het plafond. Ook dit heeft te maken met het hoge spanningsniveau in je lijf, er hoeft maar iets kleins te gebeuren om enorm te schrikken of in paniek te raken. Daardoor lijkt het ook vaak alsof paniek uit het niets komt, maar vaak is er wel een trigger, al is die niet altijd zo duidelijk als een deurbel. Het kan bijvoorbeeld een gedachte zijn als: o jee, ik voel mijn hart heel snel kloppen, ik denk dat ik in paniek ga raken. En hoppa, de spanning bouwt op.
Geweldige adviezen uit je omgeving aan moeten horen, zoals: ‘Het komt goed!’ Wat moet het fijn zijn om niet honderd doemscenario’s in je hoofd te hebben en dat je er standaard van uitgaat dat dingen goed komen. Mag ik ook zo’n brein?

Inmiddels gaat het gelukkig een stuk beter met me en heb ik niet meer zo vaak last van bovenstaande worstelingen. Terwijl ze tot een paar jaar terug dagelijkse kost voor me waren. Therapie helpt! In mijn boek Een steekje los vertel ik meer over de behandeling die ik volgde, wat mij hielp en hoe ik uiteindelijk de draad weer oppakte. Mijn angstmonster is er nog steeds, maar ik ben er een stuk minder bang voor geworden.