Ik, Bente, kreeg het label al op me geplakt toen ik op twaalfjarige leeftijd het boek Help, mijn kind is hoogsensitief (of iets in die trant) bij mijn ouders in de kast zag staan.
Tekst Bente van de Wouw Fotografie Denys Argyriou/Unsplash.com
Laatst bewerkt op 24 december 2023
Nu kan het best wel een feest zijn om een hoogsensitief (overigens niet hetzelfde als hooggevoelig) mens te zijn. Ik beleef alles intenser, dus ook de fijne momenten. Ik voel al heel snel de sfeer aan in een kamer en heb dus ook door wanneer ik als een malle die kamer weer moet verlaten (of juist niet). En nog een fijne: meestal voel ik de emoties van een ander aan, waardoor ik precies weet wat diegene nodig heeft.
Maar, ik beken, die hoogsensitiviteit kan soms ook gewoon heel vervelend zijn. Want op dagen dat het allemaal even te veel is, en ik weer totaal overprikkeld op de bank zit met een hoofd dat niet stil wil zijn en een lijf dat niet wil stilzitten, ruk ik het liefst dat label van mijn lijf en smijt ik het een willekeurig raam uit. Maar dat kan dus niet, blijkbaar. Jammer. Als jij ook hoogsensitief bent, herken je vast deze worstelingen.
7 worstelingen van een hoogsensitief persoon
- Ik heb een piekermonster onder mijn bed, jawel. Als mijn hoofd in de avond het kussen raakt en ik een dag heb gehad met veel indrukken, dan piept het monster onder mijn bed vandaan om me te treiteren. Omdat ik nogal snel onder de indruk ben – soms is een drukke ruimte al te veel – gebeurt dat vaker dan ik zou willen. Enige remedie? Wachten tot het monster weer weggaat en vooral niet bang zijn.
- Lange telefoongesprekken zijn niet voor mij weggelegd. Alle sociale activiteiten die ‘lang’ zijn, eigenlijk niet. Het is niet dat ik er niet blij van word, of dat ik mensen stom vind. Het heeft alles te maken met de onophoudelijke stroom van informatie die me al snel uitput. Resultaat: hoofdpijn voor de rest van de dag als ik geen grenzen aangeef. Hoera!
- Prikkels. Punt. Niets aan toe te voegen.
- Praten over koetjes en kalfjes. Nee. Ik word gewoon niet blij van zinloos geroddel, prietpraat over het weer of spreken om stiltes op te vullen (terwijl je eigenlijk weet van elkaar dat je allebei liever ergens anders bent).
- “Het zit tussen je oren”, “Stop gewoon met denken”, of: “Moet je nou weer huilen?” Mensen denken soms dat ik een watje ben. Dat ben ik niet. Er gebeurt binnen in mij gewoon een stukje meer dan bij een ander. Doe ik ook niet expres.
- De opmerking: “Je bent zo stil, ben je moe?” Nee, ik ben niet moe. Ik heb soms gewoon niet zo veel te zeggen, ik denk liever.
- Ik voel me soms een enorme spons, kan het niet mooier maken. Emoties van anderen aanvoelen is prettig, maar ik neem ze ook nogal snel over. Dan voel ik me verdrietig terwijl ik dat zelf eigenlijk niet ben. Of boos alleen omdat een ander woede voelt. Heel onhandig.
- Op haar account @tobehonestnl schrijft Bente over hoogsensitiviteit en andere onderwerpen rondom mental health.
- Hier vind je de columns Bente is eerlijk.
