Languishing, of ook wel wegkwijnen, is een gevoel van stagnatie en leegheid, en we hebben er in de pandemie steeds meer en vaker last van. Wat is het precies en hoe ga je ermee om? Flow’s Bente zocht het uit.
Een vriendin van me wees me laatst op een artikel van The New York Times over languishing. ‘Dit is het!’ typte ze onder de link die ze naar me stuurde. ‘Dit is wat ik al weken voel.’ En ze is niet de enige. Als ik het er met andere vrienden, familie en collega’s over heb, herkennen ze het gevoel van wegkwijnen allemaal. We wisten alleen niet dat er ook een woord voor was.
Psycholoog Adam Grant schrijft in zijn artikel dat languishing voelt alsof je maar wat aanmoddert in je leven. Je gaat op automatische piloot door de dagen heen. Je bent niet depressief, maar je helemaal kiplekker voelen is ook niet aan de orde. Sterker nog: het voelt alsof je door een dichte waas naar je eigen leven kijkt. Er is geen focus, geen fut, geen motivatie om ook maar iets te doen. En dat is geen pretje. En ook niet iets om te negeren.
Je bent niet alleen
Dan kan het al helpen om te weten dat het gevoel een naam heeft, en dat je niet gek óf alleen bent. Hoe fijn zou het zijn om op een hoe-gaat-het-met-je niet te antwoorden met ‘goed’ of ‘prima’ maar met: ‘eerlijk gezegd voel ik me niet goed.’ Nu we een naam kunnen plakken op wat we voelen, wordt het een stuk makkelijker om open te zijn over onze stemming.
Hoe ga je om met languishing?
Als we het gevoel herkennen, is het ook fijn om te weten hoe we ermee om kunnen gaan. Adam Grant geeft ons een paar handvatten.
- Zo noemt hij dat het helpt om in een ‘flow’ te komen. Dit is een staat van zijn waarin je je besef van tijd, plaats en jezelf voor even verliest. Je gaat zo op in een project (zoals puzzelen, schilderen of muziek maken) dat je even vergeet waar je bent. Vind een activiteit of een uitdaging waar je blij van wordt en die niet te veel energie kost (want focussen lukt nog niet goed). Voor mij is dat breien, voor een vriendin is dat lezen en voor weer iemand anders kan dat het verzorgen van planten zijn.
- Grant schrijft ook dat het kan helpen om tijdsblokken voor jezelf in te plannen waarin je niet gestoord wordt. Dit kan tijdens je werk zijn (zet je mailbox voor even uit, geef aan je huisgenoten aan dat je niet gestoord wil worden) of in je vrije tijd (zet je telefoon voor even op stil of leg hem in een andere kamer). Op die manier vind je je focus weer makkelijker terug.
- Volgens Grant helpt het om je te focussen op de kleine dingen, de kleine overwinningen. Het uitlezen van een boek, het succesvol stekken van een plantje, het afmaken van een project. Juist met deze kleinere uitdagingen vind je voorzichtig je enthousiasme weer terug.
En dan nog een vierde tip van Grant: accepteer het gevoel. Het zit niet tussen onze oren, het is een gevolg van de omstandigheden waarin we op dit moment met zijn allen zitten. Dat we niet depressief zijn, betekent niet dat we niet aan het worstelen zijn. Dat we niet burned-out zijn, betekent niet dat we floreren. En dat hoeft ook niet. Beseffen dat het niet gek is om je zo te voelen en dat je niet alleen bent, brengt al wat licht aan het einde van de tunnel.
- Bron: The New York Times.
- Ook Flow’s Bente is open over haar worstelingen in haar column ‘Slecht, en met jou?’.
Tekst Bente van de Wouw Fotografie Kinga Cichewicz/Unsplash.com
