Op 12 september is het R U OK? Day (Is alles goed?-dag) in Australië. Op deze dag, georganiseerd door Gavin Larkin, staan Australiërs stil bij het hebben van een écht gesprek met elkaar. Correspondent Eva Gabeler vertelt erover.
In Australië is iedereen je vriend. Een moeder berispt haar zoon van anderhalf met: “Niet doen, mate.” De buurman roept zijn hond: “Kom hier, buddy.” Maar ook onbekenden die ik aan de telefoon heb, vragen: “Hoe kan ik je helpen, love?” Voordat je het weet, kijk je op de smartphone van iemand die je net nog niet kende naar vakantiefoto’s van zijn zoon in Praag. Of luister je naar een verhaal over die keer dat er een walvis in de haven van Sydney lag en ferry’s vertragingen opliepen omdat ze voorzichtig om het dier heen moesten varen.
Toen ik net aankwam in Australië, voelde ik me door die open cultuur meteen welkom. Vanaf dag één had ik het gevoel dat ik mocht ‘meedoen’. Iedereen gaat overal het gesprek met elkaar aan en schuwt daarbij een cynisch grapje niet. Zelfs in de supermarkt: afrekenen duurt altijd langer dan gedacht, want de caissière evalueert zonder terughoudendheid de inhoud van je mandje. Maar toch. Ook al spreekt iedereen je aan met ‘mate’ en ‘love’ en lijken de gesprekken heel open en vriendelijk, écht met elkaar praten over dingen die ertoe doen, dat vinden ze in Australië maar moeilijk.
Onderwerpen die raken aan dieperliggende persoonlijke problemen of aandoeningen als een depressie, worden vaak vermeden. Verschillende organisaties proberen daarom het persoonlijke gesprek tussen Australiërs onderling te stimuleren. Deze initiatieven bieden hoop aan mensen die in meer of mindere mate mentaal vastzitten.
R U OK? Day is zo’n initiatief. De oprichters hebben een speciaal stappenplan met richtlijnen opgezet voor het voeren van een intiem gesprek. Eén: vraag hoe iemand zich voelt. Stap twee: luister goed naar het antwoord. Vervolgens moedig je aan dat iemand hulp zoekt – mocht dat nodig zijn – bij een leraar, collega of een psycholoog. Tot slot is het belangrijk om na een tijdje weer eens ‘in te checken’. Hoe gaat het nu? Is er een afspraak gemaakt bij de psycholoog? Hoe beviel dat?
Als Nederlander en dochter van een psychotherapeut kijk ik er vreemd van op dat het noodzakelijk is om een dag in het leven te roepen waarop we stilstaan bij elkaars gevoelens. Net zo ingewikkeld vind ik de gesprekshand – leiding als leidraad voor welwillende Australiërs. Toch kan niemand het oneens zijn met dit initiatief. De organisatie begon in 2009 met een documentaire nadat de vader van oprichter Gavin Larkin zichzelf van het leven beroofde.
Larkin wilde Australiërs laten zien dat oprechte interesse en een simpele vraag echt het verschil kunnen maken voor iemand die worstelt met het leven. De documentaire alleen was niet genoeg, besefte hij. Daarom zette hij een landelijke campagne op om meer bewustzijn te creëren over hoe we elkaar kunnen helpen.
- Meer informatie over deze georganiseerde dag vind je hier.
- Nog meer verhalen van correspondenten in het buitenland lezen.
Tekst Eva Gabeler Fotografie Alex King/Unsplash.com
