Het hoofd van journalist Sara Assarrar maakt de afgelopen tijd overuren. Vooral door de constante stroom aan digitale prikkels en notificaties. Daarom gaat ze een weekend offline. Geen laptop, telefoon, televisie: wat doet dat met je?
Ik sta constant ‘aan’. Zowel voor werk als voor privé. Ik vind het lastig om me af te sluiten voor binnenkomende meldingen op mijn smartphone. Wanneer ik niet direct op een e-mail of appje reageer, blijft het namelijk de hele dag in mijn hoofd rondspoken.
Twee jaar geleden ging ik een weekend offline in een klooster. Dat bracht veel rust in mijn lijf en geest. Omdat het de afgelopen keren niet kon doorgaan, besluit ik mijn eigen offlineweekend te organiseren. Gewoon hier thuis. Op vrijdagavond is het zover en zet ik de wifi uit. Mijn telefoon, laptop en afstandsbediening berg ik op in de kast. Alleen dit voelt al prettig.
Plaatjes draaien
Zaterdagochtend blijf ik lekker lang in bed liggen met een boek. Het voelt gek, maar ook heel fijn dat ik mijn mobiel niet kan pakken om doelloos door social media te scrollen of om op mijn laptop nog ‘even’ een interview af te schrijven. In plaats daarvan haal ik de platenspeler uit de kast. Ik heb allerlei platen van mijn grootouders gekregen waarvan ik de helft nog niet heb kunnen beluisteren. Ik had er voor mijn gevoel steeds geen tijd voor. Nu heb ik alle tijd van de wereld. Ik kies voor een album van Elton John en leg de naald op het vinyl. Het nostalgische gekraak vult samen met het nummer My song de kamer en voert me mee naar levendige herinneringen aan vroeger.
Muziek beluister ik normaal op mijn telefoon via iTunes of Spotify. Dat gaat als volgt: ik ben bezig met welke nummers ik in de wachtrij wil zetten en ondertussen zit ik te tobben over de nieuwe berichten op mijn scherm. Ook lijkt het me een goed idee om voor de derde keer in tien minuten mijn mailbox te refreshen. Online kan ik ook meteen op zoek naar nieuwe wandelschoenen of een broek, want dat staat nog op mijn to do-list. De muziek is onderhand een achtergrondgeluid geworden. Een platenspeler daarentegen is heel simpel. Het vinyl wordt van voor naar achter afgespeeld en meer niet. Dat zorgt al voor een leger hoofd.
Mindful eten
Het moment waarop ik extra veel rust ervaar, is tijdens het middageten. Ik zit buiten in de zon en ben me bewust van elke hap die ik neem. Ondertussen word ik omringd door een orkest aan vogelgeluiden. Verderop is een bijenkoningin zoemend op zoek naar een holletje en in de vlinderstruik zitten drie prachtige vlinders nectar uit een bloem te drinken. Ik voel me verbonden met de natuur.
Gewoonlijk zou ik me hier onbewust voor afsluiten, omdat elke notificatie weer eens om mijn aandacht schreeuwt. Wat zonde eigenlijk, want mindful eten levert zo veel meer op; ik ben aanwezig in het hier en nu. De rest van de dag kabbelt rustig voort. Ik blijf in de tuin zitten, lees mijn boek uit en fiets langs mijn grootouders.
Op sommige momenten mis ik mijn telefoon wel. Vooral het bellen of appen met een dierbare of het opzoeken van kleine dingen, zoals de naam van een bepaalde bloem die ik tijdens mijn fietstocht zag. In de avond is het juist weer heel fijn dat er geen telefoon, laptop of afstandsbediening binnen handbereik ligt. Ik kruip eerder in mijn bed, omdat ik geen tijd besteed aan het bingewatchen van een serie. Heerlijk.
De kracht van nietsdoen
Zondag word ik helemaal uitgerust wakker en begin in een nieuw boek. Bij alles wat ik doe – stofzuigen, de vaatwasser uitruimen, thee drinken – voel ik dat mijn lijf en geest kalm is. Dit blijf ik de hele dag voelen. In de middag komt een vriendin langs voor een kop thee, maak ik in stilte een collage en val ik tijdens een gedachteloze staarsessie in slaap in de hangmat. Ik snap nu wat ze bedoelen met de kracht van nietsdoen. Wat een verademing.
Na het avondeten pak ik de trein naar mijn vriend. Gewoonlijk stippel ik de route stap voor stap uit via de NS-app, nu moet ik op mezelf vertrouwen. Dat gaat gemakkelijker dan ik dacht en ik word overspoeld door een klein vreugdemoment. Tijdens de treinrit gaat de zon onder op het moment dat we over de IJsselspoorbrug bij Deventer rijden. De lucht kleurt lichtroze en de laatste zonnestralen schitteren op het wateroppervlak. Wat een geluk dat ik nu niet naar mijn telefoonscherm zit te staren.
Opladen tijdens een weekend offline
Dit weekend is precies wat ik nodig had. Ik heb dingen in een ander perspectief kunnen plaatsen en ben flink opgeladen door afstand te nemen van mijn ellenlange to do-list en gewoon in het hier en nu te zijn. Ik wil mijn telefoon nu vaker tijdens werkpauzes of uitstapjes thuis laten. Ook zit ik erover na te denken om wekelijks een aantal wifiloze momenten in te plannen, al is het maar voor een uurtje. Tot slot wil ik meer van dit soort offlineweekenden doen, zowel thuis als in een klooster.
Tekst Sara Assarrar Fotografie Kelly Assarrar (portret) en Sara Assarrar
