Al die to do-lijsten die nooit korter lijken te worden: waarom doen we het onszelf aan? Het is misschien weleens tijd om te ontklussen.
Het lijkt zo handig om je hoofd leeg te maken: al je taken en goede ideeën op papier zetten en vervolgens stuk voor stuk afvinken. Maar zorgen al die lijstjes wel voor meer grip op je plannen? Want hoeveel bergen werk je ook verzet, er lijken alleen maar meer klussen bij te komen. Jelle Hermus, die met de site Sochicken.nl en het boek Steeds leuker pleit voor een gezelliger, relaxter leven, zegt het zo: “Een taak bedenken is zo gedaan, maar zie hem daarna maar weer af te vinken. Even iets neerpennen in je takenlijst kan zomaar een maand werk betekenen.”
Het vervelende is: als zo’n klus eenmaal op papier staat, is het een serieus voornemen geworden. Doe je daar vervolgens niks mee, dan begint het geknaag. Immers: je hebt een afspraak met jezelf gemaakt die je niet nakomt. Door jezelf te ontklussen, creëer je ruimte in je agenda en in je hoofd.
Schuldgevoel
Het was een paar jaar geleden een hit onder mensen die hun leven effectiever wilden inrichten: het boek Getting things done (GTD) van David Allen. De productiviteitsgoeroe is juist voorstander van het gebruik van lijstjes en dan niet alleen voor kleine taken, maar voor álles: je grootse plannen, je gedachten, ja zelfs je dromen. Lekker overzichtelijk onder elkaar, want dan is het uit je hoofd en kun je er concreet mee aan de slag. Het is volgens Allen dé sleutel tot prettig en stressvrij werken – en wie wil dat nu niet? Hele volksstammen gingen dus ijverig aan de slag met timemanagement-apps, handige kleursystemen en bullet journals. Geen deadline of afspraak kon meer gemist worden en ook de langetermijnplanning werd niet overgeslagen (wie had er géén bucketlist?).
Maar is het leven wel in een lijstje te vatten? Arjan Zuidhof, productiviteitscoach, kwam tot de conclusie van niet. “Leven en werken zijn te complex om in een paar bullets uit te stippelen. De werkelijkheid is dynamisch: er komen altijd klusjes, telefoontjes of onvoorziene besprekingen tussendoor, waardoor je planning niet meer past. Aan het eind van de dag had ik steevast minder gedaan dan ik van plan was, waardoor het werk zich opstapelde. En iedere keer als ik mijn timemanagementprogramma’s opende, voelde ik me schuldig. Ondertussen werd die to do-list alleen maar langer.”
Ook Jelle Hermus, die zijn taken jarenlang à la GTD bijhield in programma’s en apps, kreeg op een gegeven moment het gevoel dat er nooit een eind aan kwam. “Toen ik er goed naar ging kijken, zag ik dat mijn takenlijst meer een wensenlijst was geworden waarop ik alles schreef wat er in mijn hoofd opkwam. Veel dingen noteerde ik in een opwelling: een leuk project, ideeën die ik wilde uitwerken, Spaans leren, een film die ik wilde zien… Allemaal dingen waarvan ik had bedacht dat ze eigenlijk wel moesten gebeuren. Maar het woord ‘eigenlijk’ zegt het al: écht nodig is het niet. Ik vónd dat ik het moest doen, maar ik deed het niet. Blijkbaar waren er andere dingen en taken belangrijker. En die deed ik wel, want alles wat echt moet, gebeurt toch wel.”
- Het volledige verhaal ‘Ontklus jezelf’ staat in Flow 3-2018.
Tekst Anneke Bots Illustraties Penelope Dullaghan
