Hoe trap je op de rem in een wereld die maar doorgaat? Online editor Bente zoekt het uit en schrijft erover.
Ik ken mijn buurman niet. Het enige wat ik van hem weet, is dat hij klompen draagt en heel aardig hoi zegt als ik hem tegenkom in de straat. Toch hebben we iets gemeen. We houden allebei van niksen.
Mijn favoriete plek om dat te doen, is in het slaapkamerraam aan de achterkant van mijn huis. Ik zit er vaak in de vensterbank, kijkend naar de vogels of met mijn ogen dicht. Soms met een kop thee, soms met een boek. Hoe druk ik het ook heb op een dag, hier maak ik altijd tijd voor. Ik heb het nodig om weer op te kunnen laden.
Mijn buurman doet iedere dag exact hetzelfde. Niet vanuit een slaapkamerraam, maar op een bankje in zijn tuin die grenst aan mijn huis. Terwijl ik op een vast moment van de dag zit te mijmeren in die vensterbank, hoor ik steevast het tikken van zijn klompen op de stenen. Hij gaat op het bankje zitten, dan liggen. Verplaatst zijn strohoed van zijn hoofd over zijn gezicht en doet zijn dagelijkse dutje, tussen de drukte door.
Die bijzondere momenten van rust delen we per ongeluk iedere dag samen. We voeren geen gesprekken, praten niet over het alledaagse en al helemaal niet over ons leven. Verder dan ‘hoi’ komen we niet. Toch schept het een band, dat samen niksen. En hoewel ik weet dat ik nooit meer van hem ga weten dan zijn klompen en zijn groetjes, krijg ik door onze gedeelde momenten toch het gevoel dat ik hem een beetje ken.
- Bente schreef eerder ook over ontstressen en housesitting.
- Meer over vertragen vind je in onze special Het grote vertraagboek.
- Op haar Instagrampagina @tobehonestnl plaatst Bente haar illustraties met teksten over het eerlijke leven.
Tekst en illustratie Bente van de Wouw (@Tobehonestnl)
