Catelijne Elzes merkte dat ze zich snel beledigd voelt als iemand haar eigenlijk wil helpen of een kritische vraag stelt. Waar komt dat patroon vandaan? Ze ging te rade bij verschillende deskundigen en deelt haar inzichten in vijf afleveringen. Deel 3: hoi aannames!
Tijdens mijn Zoom-gesprek met mindfulnessexpert Marisa Garau (die in Nieuw-Zeeland woont) vertel ik over het vaatwasser-incident (zie deel 1). Ze legt uit dat er meestal een aanname onder dit soort automatische reacties zit. Bijvoorbeeld: ‘O, ik ben weer niet goed genoeg. Zie je wel.’ Garau: “Dat is een foutieve aanname, maar wel een die je reactie dicteert. Het kind in je speelt op. Je wilt geen afkeuring van je ouders, want je bent afhankelijk van hun goedkeuring voor je overleving. Zo’n opmerking van je man roept oude pijn op. Daardoor neem je het persoonlijk op en maak je het te groot. Je kunt zijn opmerking ook zien als een losse opmerking. Het is je ego dat zich beledigd voelt en je aanspoort te reageren.”
Neem een stapje terug
Garau raadt aan om op dat soort momenten, als je voelt dat de vlammen uitslaan, een stapje terug te zetten. Las een pauze in. “Neem even tijd om te ademen, je bewust te worden van wat er gebeurt, drink een glaasje water… Observeer jezelf. Bedenk: o, daar is ie weer, die aanname over mezelf. Hij is niet waar. Er is eigenlijk niks aan de hand. Als je je daar van bewust bent, kun je de gedachte en het bijbehorende gevoel loslaten.” Ook een goede tip: doe een elastiekje om je pols. Trek eraan en laat het los wanneer je merkt dat iets met je aan de haal gaat. De korte pijn die je voelt als het elastiekje tegen je huid knapt, trekt je uit de automatische reactie.”
Wordt vervolgd
Meer lezen
Tekst Catelijne Elzes Fotografie Andrew Neel/Unsplash.com