Voel jij je snel persoonlijk aangevallen? #5

Catelijne Elzes merkte dat ze zich snel beledigd voelt als iemand haar eigenlijk wil helpen of een kritische vraag stelt. Waar komt dat patroon vandaan? Ze ging te rade bij verschillende deskundigen en deelt haar inzichten in vijf afleveringen. Laatste deel: accepteer dat je wat aanrommelt en aanklooit.

Nadat ik bij verschillende deskundigen te raadde ben gegaan over hoe ik mijn automatische reactie kan veranderen als het gaat om goed bedoelde tips en adviezen of kritische vragen, denk ik dat ik het voortaan toch anders kan doen. Dat ik minder snel geïrriteerd reageer.

Helaas is dat toch niet altijd zo. Toen ik laatst weer overdreven kwaaiig werd toen iemand in het verkeer naar me riep dat ik had moeten voorsorteren, schoot ik meteen in ‘de boze/impulsieve-kind-modus’ en begon te schelden. Wat later weer tot teleurstelling leidde: nou héb je je erin verdiept en trap je er toch weer in. Natuurlijk weet ik dat niet alles maakbaar is, maar stiekem wil ik dat wel.

Je bent nooit klaar

Ik praat erover met Frank Meester, filosoof en auteur van het boek Waarom we de wereld niet rond kunnen krijgen. Hij vat het licht op: “Je kunt patronen doorbreken, maar dan kom je weer nieuwe patronen tegen en die moet je ook weer doorbreken. Je bent nooit klaar.” Deze kennis geeft hem rust, hij wordt er zelfs vrolijk van.

Alle kunst ontstaat door zelfreflectie

We zijn vaak krampachtig bezig ‘het’ rond te krijgen, maar dat lukt dus nooit. Moeten we het werken aan onszelf dan maar opgeven? Meester: “Zeker niet. Dat kan ook niet, want wij mensen zoeken naar ordening en verbetering, dat is een gegeven. Accepteer dat je wat aanrommelt en aanklooit – en dat het best goed gaat, toch?! Als je helemaal perfect zou zijn, word je een statisch figuur. Dan kun je ook niet meer op jezelf reflecteren. Het zou een saaie wereld worden, want alle kunst ontstaat door zelfreflectie.”