Boekentip: waar zouden we zijn zonder lezen in de trein?

Marije van der Haar is coördinerend eindredacteur van Flow en veellezer. Ze zit in een leesclub en staat iedere ochtend eerder op om tijd te maken voor een (luister)boek. Hier tipt ze persoonlijke pareltjes die haar zijn bijgebleven of waar ze zich op verheugt. Deze keer: de serie met Spoorslag-verhalen.

Ik reis veel – en soms lang – met de trein, en nooit ga ik de deur uit zonder een boek of e-reader in mijn uitpuilende tas. Maar als het moment daar is om in een verhaal te duiken, is mijn concentratie soms ver te zoeken. Als het erg rumoerig in de coupé is bijvoorbeeld, of als mijn hoofd op ontploffen staat (of een combinatie van beide) nadat ik voor mijn werk al de hele dag heb gelezen. Soms is het dan fijn om in plaats van een roman te lezen, naar een podcast te luisteren of iets anders te doen wat niet al te lang duurt.

Een uur of zo

Laatst kreeg ik de tip om als afgebakende activiteit een kort verhaal te lezen – fijn dat je het van de eerste tot de laatste letter in één keer tot je kunt nemen. De Spoorslag-verhalen lijken me ideaal voor in de trein. Je hebt ze in ongeveer een uur uit (zal in mijn geval wat langer zijn; ik ben een langzame lezer die graag zinnen onderstreept en er nog lang op kauwt) en de auteur neemt je in ongeveer zeventig pagina’s letterlijk mee op reis. Elk jaar komen er vier delen bij (twee in het voorjaar en twee in het najaar) van steeds een andere schrijver.

In april verschenen de eerste twee Spoorslagen: Zephyr van Auke Hulst en Bij twijfel altijd noord van Sien Volders (van haar las ik eerder de romans Noord en Oogst, beide meer dan prachtig). Voor oktober staan er twee gloednieuwe verhalen op de rol.

Nieuwe treinverhalen

In Kindertrein uit Boedapest stapt Mariska Muskovics tijdens het interbellum (de periode tussen de Eerste en Tweede Wereldoorlog) in de trein om samen met andere Hongaarse kinderen een paar maanden aan te sterken in Nederland. Waarom ging ze meer nooit terug naar haar familie in Boedapest? Schrijver Emy Koopman, Mariska’s kleindochter, onderneemt dezelfde treinreis als haar oma in omgekeerde richting, om zo alle flarden van familieverhalen bij elkaar te brengen.

En Nelleke Noordervliet rijdt in Paleis op wielen mee in de extreem luxe trein die vanuit Delhi door India rijdt. Wat ze ziet is een nostalgisch decor in plaats van de alledaagse werkelijkheid van de Indiërs. Het land is een soort theater geworden waarin ook de reizigers een rol spelen. Samen met de andere toeristen probeert Noordervliet zich te verhouden tot het India vol contrasten dat aan hen voorbijtrekt.

Nu alleen nog zorgen dat je het station waar je moet uitstappen niet voorbijrijdt.