Bij Flow lezen we graag. In deze blogserie vertellen redactieleden wat ze van een bepaald boek vonden. Deze keer: creative director Irene over Verwachting van Anna Hope.
Boeken waarin ik me kan herkennen, daar ben ik dol op. En zo kwam ik bij het boek Verwachting van Anna Hope. De zin op de voorkant triggerde me gelijk: ‘Wat is er gebeurd met de vrouwen die we zouden worden?’ Een zin die ook weleens bij mij opkomt. Als ik denk aan mezelf, mijn vriendinnen uit mijn studietijd, de levens die we hadden, de levens die we wilden, de levens die er nu zijn.
Hier gaat het over
Een vriendinnengroep in Londen. Ooit woonden ze samen in een huis, inmiddels zijn hun levens pijnlijk in de war geraakt. Het boek is een ode aan de vrouwenvriendschap en je volgt de levens van de drie, waarin de gebeurtenissen van vroeger worden verweven met de gebeurtenissen van nu.
Dit vond ik ervan
Een prettig leesbaar boek met onverwachte wendingen. Herkenbaar, schrijnend, grappig en triest tegelijk. Geen boek dat me jaren bijblijft, maar fijn voor de avonden dat je moe op de bank zit en Netflix lonkt. Het boek speelt zich af in Londen, en daar woonde ik zelf ook ooit een tijdje, dat maakte het verhaal extra aantrekkelijk. Mooi hoe een boek zo’n gevoel van vroeger weer kan oproepen.
Deze zinnen raakten me
- ‘Zo is hun leven in 2004 in London Fields. Ze werken hard. Ze gaan naar theaters. Ze gaan naar galeries. Ze gaan naar optredens van bands van vrienden. Ze eten in de Vietnamese restaurants aan Mare Street en Kingsland Road.’
- ‘Ze hebben nog tijd om te worden wie ze later willen zijn.’
- ‘Ze zijn niet heel jong meer, maar voelen zich nog niet oud. Het leven is nog kneedbaar en vol mogelijkheden.’
- ‘Het liefst zouden ze de tijd stilzetten – hier, nu, in dit park, in dit heerlijke middaglicht.’
Meer lezen
Tekst en fotografie Irene Smit
