‘Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan.’ Met deze quote van Pippi Langkous als inspiratiebron, stapt online editor Bente uit haar comfortzone om op avontuur te gaan. Dicht bij huis en verder weg. Dit keer: De 14 vennenwandeling bij Oisterwijk.
Ik vind autorijden eng. Of eigenlijk moet ik zeggen: ik vond het eng. Hoewel ik al een tijdje mijn eigen auto had, reed ik er nooit in. Tot ik me realiseerde dat als ik op avontuur wilde, ik toch echt die auto in moest. Ik begon met rondjes rijden in de buurt, steeds een stukje verder, tot ik plotseling over de snelweg scheurde alsof het niets was en ik dacht: waarom was ik hier nou eigenlijk bang voor?
Nu ik dat rijden helemaal niet meer zo eng vind, is de beslissing om naar Oisterwijk te gaan, waarvoor ik veertig minuten moet rijden, ook snel gemaakt. Het is op een doordeweekse dag dat ik mijn werk sneller af heb dan verwacht. Uit automatisme zet ik mijn favoriete serie al op als ik me bedenk: ik kan ook op avontuur gaan. Het is een zonnige dag, ik heb niets te verliezen. Die serie kan wel wachten. Ik pak snel mijn wandelrugzak in, download de route voor de 14 vennenwandeling en stap de auto in. Kom maar op!
Magische route langs de vennen
Vanaf de parkeerplaats loop je zo het bos in, het enige wat je hoeft te doen is het volgen van de blauwe pijltjes. Die pijltjes brengen me al snel naar een schitterend uitzicht over één van de veertien vennen. Het is er stil, het enige geluid het kwaken van een eend ergens op dat grote meer. Hoewel ik meerdere wandelaars tegenkom als ik verder loop, krijg ik het gevoel alles voor mezelf te hebben. Er zijn zo veel uitzichtpunten bij verschillende wateren.
Ik neem de tijd voor een lange pauze op een van de vele bankjes, luister naar het getik-tik-tik van een specht die aan het hameren is in een boomstam en ik zie zelfs een paar muizen wegschieten voor mijn voeten. Hoewel de route goed aangegeven is, ben ik zo om me heen aan het kijken dat ik verdwaal. Even voel ik paniek. Ik ben een ramp in kaartlezen en heb net zo’n slecht richtingsgevoel. Maar afgaand op mijn instinct vind ik al snel dat blauwe pijltje weer.
Ooit ga ik hier vissen
Ik kom onderweg nog wat gezellige cafés en restaurants tegen, midden in het bos, en als ik wat afgezonderde vissersplaatsen zie, denk ik: ik ga hier ooit vissen. Nog een avontuur om te sparen. Na tien kilometer zijn mijn benen moe en doen mijn voeten zeer, maar mijn hoofd is leeg en mijn batterij is weer gevuld. Terug naar mijn thuis en de serie die daar op me wacht.
- Ook deze route bij Oisterwijk lopen? Op de website van Natuurmonumenten vind je niet alleen meer informatie, maar ook de complete wandeling in PDF-vorm.
- Bente maakte ook een wandeling over de heide & dankzij de app Komoot fietst ze ook weer.
Tekst en fotografie Bente van de Wouw
