In Parijs zag ze zo veel moois, maar thuis in Amsterdam laat journalist Eva Loesberg zich afleiden door het rumoer en de drukte. Op zoek naar stilte in de stad krijgt ze meer oog voor de schoonheid bij haar om de hoek.
Leven in een bruisend centrum heeft nu eenmaal een keerzijde: het stopt nooit met ‘bruisen’. Alles draait 24 uur per dag door. Rinkelende trams, luidruchtige bovenburen en dronken toeristen kunnen dan weleens op je zenuwen gaan werken – letterlijk. Uit onderzoek blijkt dat stadsbewoners door de prikkels om hen heen, continu een hoger niveau stresshormonen in hun lichaam hebben dan mensen die ‘buiten’ wonen. Maar dan het goede nieuws: zodra je op een stille plek bent, al is het maar een kwartier of half uur, daalt die stress meteen.
Als je je overprikkeld voelt, hoef je dus niet meteen een vakantie te boeken naar Zweden of de Schotse Hooglanden. Een wandeling in een rustig park, een boek lezen aan de waterkant of wat mijmeren onder een boom doen al wonderen. En het leuke is: als je ernaar op zoek gaat, blijken er veel meer stille plekjes te zijn dan je denkt.
Van iedereen en niemand
Kunstenaar Sarah van Sonsbeeck, die zich al jaren bezighoudt met stilte, vertelt in de podcast Future shock (VPRO Tegenlicht) bijvoorbeeld dat ze graag naar de Oude Kerk op De Wallen gaat. Een haven van rust in misschien wel de drukste buurt van Amsterdam. “De binnenkant van het gebouw vind ik indrukwekkend. De vrouw van Rembrandt ligt er begraven. En componist Sweelinck. Het is zo’n grote, stille ruimte – en dat midden in de stad.”
Stilte zoeken is volgens haar essentieel: “Ik denk dat stilte ons, net als verdwalen of je vervelen, op nieuwe gedachten kan brengen. Ons leven wordt steeds doelmatiger, maar juist op de momenten dat ik even niets te doen heb, krijg ik ideeën voor een nieuw kunstwerk.”
Tekst Eva Loesberg Fotografie Adrian Olichon/Unsplash.com
