Tijd voor een kerstfilm: dit zijn de favorieten van de redactie

Kerst staat voor de deur. Een tijd met versierde kerstbomen, lichtjes in de straat en niet te vergeten: je op de bank nestelen met een kerstfilm. Dit zijn de favorieten van de redactie.

Maaike Beekers, managing editor: Vrolijke Kerst, de serie op NPO Start. Als ik aan kerst denk, kom ik gek genoeg vooral bij kinderseries uit. Daar zal een psychologische verklaring voor zijn, iets met kerstliedjes die het kind in je naar boven halen. Vrolijke Kerst is schattig, goed geacteerd, met Hadewych Minis in leuke jurken en een jongensachtige Jeroen Spitzenberger die in scheiding liggen (in de serie dan). De serie voorziet in een lach en een traan. Toen ik hem met mijn toen negenjarige zoon keek vooral een traan, want ik zát midden in een scheiding (met kerst, nogal een B-film op zichzelf). Maar bon, evengoed fijn kerstspul. Al heb ik ook een zwak voor de Scandinavische kinderserie Kerst met Linus (elk jaar herhaald op tv rond de feestdagen).
Marije van der Haar, coördinerend eindredacteur: “Het is geen typische kerstfilm, maar een beetje Hachi in ons leven kunnen we rond deze tijd denk ik allemaal wel gebruiken. Het verhaal van Hachi – A dog’s tale is simpel: Parker Wilson (Richard Gere) reist elke dag met de trein naar zijn werk op de universiteit. Op een dag vindt hij daar een hond, de eigenaar wordt nooit gevonden en Hachi wordt liefdevol opgevangen door Parker en zijn gezin. De twee worden onafscheidelijk en elke dag brengt en haalt Hachi zijn baasje naar de trein. Als Parker onverwacht overlijdt, wacht Hachi meer dan tien jaar trouw op zijn vaste plek op het station. Tranen gegarandeerd natuurlijk. Ik weet nog dat ik deze film voor het eerst zag op een festival. Toen ik bij de aftiteling omkeek, zag ik dat zo’n beetje de hele zaal het niet droog had gehouden. Tip: de rustgevende pianomuziek uit de film (soundtrack op Spotify) is ook heel fijn als achtergrond bij de kerstdis.”
Merel Wildschut, online editor: Mijn favoriete kerstfilm is The holiday. Heeeeerlijk. En verder kijk ik in de kerstperiode graag films als Matilda, Sjakie en de chocoladefabriek en The grand Budapest hotel. Dat zijn geen echte kerstfilms, maar op de een of andere manier associeer ik die heel erg met de kerstperiode. Gewoon heel fijne feel good films die ik steeds opnieuw kan kijken.
Marjolijn Polman, coördinator beeld & rechten: Paul McCartney – We all stand together. Het is geen film, maar toch een van mijn favoriete kerst ‘filmpjes’/clips, muziek en herinnering. De herinnering die me het meest doet lachen wanneer ik eraan denk, is dat mijn zus en ik samen op het precies juiste moment mee gaan miauwen. Ook al zijn we nu 30 en 35, dit doen we nog steeds, tot kleine kerst-ergernis van mijn vader aan toe.
Daarnaast: Harry Potter. Officieel geen kerstfilm, maar wel films die het fijnst kijken wanneer het koud en donker buiten is. Wanneer het muziekje begint en je lekker met je dekentje op de bank genesteld zit met een warme choco of glühwein voelt het als kerstvakantie. En als laatste: Bridget Jones. Ik heb een grote liefde voor Colin Firth in de rendiertrui. De favo herinnering die ik daaraan heb is dat ik een keer kleine pop-up Collins/Marks van papier heb gemaakt waarbij hij je fijne kerst wenst in zijn rendiertrui en die op de redactie heb verspreid.
Nina van Hilst, online editor: Christmas chronicles, The snowman (niet officieel een kerstfilm maar komt wel altijd met kerst op tv) en Angela’s christmas.
Irene Smit, creative director: Toen ik zo’n acht jaar was, bracht ik de kerstvakantie meestal door bij mijn nichtjes in een klein dorpje in de Achterhoek. De dagen bestonden meestal uit in pyjama rondhangen, strips lezen, mandarijntjes en geroosterd wit brood met suiker eten en: alle delen van Sissi kijken. Wat een fijne herinneringen, ik kan nu nog voelen hoe relaxt die dagen waren, hoe heerlijk ik op die bank hing en hoe dat geroosterde brood rook. Grappig dat nu nog steeds elk jaar Sissi wordt uitgezonden op tv. Elk jaar neem ik me dan ook voor het toch nog eens te kijken maar komt het er niet van. Wie weet dit jaar wel, ik ga weer een poging doen. En ik denk dat het dit jaar gaat lukken want afgelopen zomer was ik op Corfu en heb ik het zomerpaleis van de keizerin van Oostenrijk en Hongarije Elisabeth (oftewel Sissi) bezocht. Wauw, wat een mooie plek, wat een prachtig paleis, en je snapt, even voelde ik me Sissi toen ik over de zee uit keek vanaf haar prachtige terras in een weelderige tuin.
Ilse Savenije, coördinator online & projecten Flow: Voor mij zijn dat de tekenfilms Anastacia en De notenkraker. Als ik het me goed herinner hebben mijn zussen en ik de videobanden ooit in onze schoenen gekregen van de Sint, en heel vaak gekeken terwijl we opgekruld in onze pyjama’s op de bank zaten. Overigens zijn het geen officiële kerstfilms, maar er komt wel veel sneeuw in voor, dat maakt het winters genoeg. Vooral de muziek uit De notenkraker herinner ik me nog.
Rachel Vieth, online editor: Ik ben dol op kerstfilms en het liefst begin ik al met kijken in november. Toen ik klein was keek ik steevast elke kerst samen met mijn zus naar Sissi (en dan alle delen). Dat geeft me nog steeds een enorm kerstgevoel. Maar ook met romantische kerstfilms, waarvan je eigenlijk al weet hoe ze aflopen, kun je mij erg blij maken. Zo ontdekte ik laatst de vierdelige film Christmas in Evergreen. Een aanrader om in de kerststemming te komen.
Caroline Buijs, managing editor projecten: The gremlins. Misschien niet de eerste film waar je aan denkt bij kerst, maar er zitten echt een paar mooie kerst/sneeuwscènes in. Toch gaat het me vooral om de herinnering: begin jaren negentig was de film op tv terwijl ik op bezoek was in het studentenhuis van mijn vriendje. Het was kerstvakantie en uit de ene kamer kwam het sportjaaroverzicht en uit de andere kamer dus The gremlins. Ik liep steeds heen en weer tussen het ene en het andere programma omdat ik niet kon kiezen, maar uiteindelijk wonnen The gremlins. Als ik het me goed herinner sneeuwde het buiten, maar het kan ook dat ik de herinnering nu wat te mooi maak.
Bente van de Wouw, online editor: “Het verhaal van Nikolas in de film A boy called Christmas klinkt lieflijk en een beetje zoetsappig, maar lees je tussen de regels door, dan ontdek je al snel dat er meer aan de hand is dan alleen een zoektocht naar een vader (en magie). Zo verloor Nikolas niet alleen zijn moeder twee jaar daarvoor, maar ook hoop, iets wat juist in een moeilijke tijd zo veel kracht en troost kan geven. Ik heb om zijn avonturen niet alleen heel hard gelachen, maar ook vooral heel hard gejankt. Dan weet je dat een film goed is. Dan weet je dat de boodschap overkomt.”