De ruimteblik

De aarde zien vanuit de ruimte verandert je leven voorgoed. Het maakt je bewuster, zorgzamer en menselijker, ontdekte journalist Otje van der Lelij.

Pal naast het station in Kerkrade ligt het Museumplein Limburg, dat alleen al vanwege zijn spectaculaire architectuur een bezoekje waard is. In het bolvormige Columbus-gebouw ga ik straks een ruimtereis maken, en krijg ik een blik op de aarde die slechts vijfhonderd mensen ter wereld aan den lijve hebben ervaren.

De reis begint met een korte introductiefilm, waarin onder anderen ruimtevaarder André Kuipers vertelt over zijn ervaringen in de ruimte. Kuipers: “De eerste keer dat ik de aarde zag, was door het raampje van mijn collega Mike Fincke, want aan 
mijn kant kwam de zon binnen en dat was heel fel. ‘André look,’ zei Fincke. Toen zag ik de aarde, een blauwe kromming met een zwart heelal ernaast. Dat is iets wat je niet kent. Ik besefte in één keer: ik hoor er niet bij, ik zweef hier buiten de planeet. En dat is een heel raar moment. Je voelt dat je onderdeel bent van iets veel groters.”

Ik bel met filosoof Govert Derix, die ook aan het woord is in de introductiefilm. “Mensen kijken meestal vooruit, naar de toekomst,” vertelt hij. “Ook de eerste astronauten die de ruimte ingingen, keken voorwaarts, naar de maan waar ze naar op weg waren. Toen ze op een bepaald moment ook eens achteromkeken, zagen ze dat wat 
ze achterlieten misschien nog wel mooier was dan waar ze naartoe gingen.”