Vulpen-verhalen

Omdat je op een vulpen niet hard kunt drukken, lijkt je handschrift automatisch wat verfijnder. En moet je de tijd nemen om de woorden op papier te zetten. Vier mensen vertellen over de vulpen.

Astrid, creative director: “Ik heb drie vulpennen, waarvan twee gekregen en dus dierbaar. Schrijven doe ik er af en aan mee, nu zit ik weer even in de potloodfase. De kleur van inkt moet petrol zijn of heel donkerblauw. Als een vulpen niet van het begin af aan vloeiend schrijft, komt het nooit meer goed. En niemand mag mijn pen lenen, omdat ik geloof dat de punt zich vormt naar je handschrift. Dat weten ze thuis inmiddels al, maar collega Irene wist het niet. Hadden we bijna voor het eerst ruzie.”

Deborah, illustrator: “Op de middelbare school schreven mijn twee beste vriendinnen en ik met een vulpen. Niet omdat het moest, maar omdat we dat mooi vonden. Opstellen, proefwerken, alles schreven we ermee. Eigenlijk was die vulpen toen al best ouderwets, zoals ‘met de hand schrijven’ voor veel scholieren dat nu is. Tegenwoordig schrijf ik vooral met zwarte fineliners. Balpen heb ik nooit fijn gevonden. Om te tekenen heb ik ook een penseelstift, die is geweldig: het effect van de vulpen (dikke en dunne lijnen), maar dan op verfdikte.”