Astrid & Irene: the time is now

Wakker worden. We hebben er altijd een beetje moeite mee in de winter. Als het onder het dekbed zo lekker warm is, huisgenoten zich nog eens omdraaien en de donkerte buiten tegen ons lijkt te roepen: ‘Doe het niet, blijf lekker in bed.’ Op zulke dagen vragen we ons weer af of er binnenkort echt geen onderzoek verschijnt met het onomstotelijke bewijs dat de komst van de elektriciteit een domme move is geweest. Vroeger stonden we gewoon op als het licht werd en dat is echt veel beter voor, nou ja, alles in je hoofd eigenlijk.

Maar er is nóg een manier van ontwaken en daar zijn we ineens best goed in. Er is namelijk iets aan de hand in de wereld: er is een nieuw soort activisme aan het ontstaan. We worden met z’n allen wakker uit een jarenlange het-komt-wel-goed-slaap en maken ons weer druk om dingen. Eerlijk gezegd vonden wij het heel lang een beetje gesneden koek.

Na onze puberjaren, waarin we deelnamen aan antikernwapendemonstraties en brieven schreven voor Amnesty, vonden we het wel lekker rustig in de jaren negentig en nul. We hielden ons voor dat het de goede kant op ging met de wereld en waren vooral met onszelf bezig. Soms ook noodgedwongen, want we hadden het druk met kinderen, banen en onszelf. De ellende in de wereld? Iemand zou het vast regelen.