Dagboek van een schrijver
Het dagboek van een schrijver geeft een uniek inkijkje in zijn of haar dagelijks leven – inclusief de struggles, de inzichten en de ideeën. Journalist Mariska Jansen leest ze graag.
Een oude gewoonte
Schrijversdagboeken zijn erg geliefd. “Dat komt door het intieme karakter ervan. Ze zijn vaak ongekunsteld,” zo verklaart Michel van de Waart van uitgeverij De Arbeiderspers. “Een dagboek stimuleert schrijvers te noteren wat ze voor de geest komt. Je leert zo de mens kennen van wie je al die mooie romans hebt gelezen, zijn angsten, worstelingen en verlangens.”
De Arbeiderspers geeft in de reeks Privé-domein al ruim vijftig jaar dagboeken uit. “Soms krijgen schrijvers de opdracht om er een bij te houden,” vertelt Van de Waart. “Maar meestal horen de notities bij de literaire nalatenschap van een schrijver.” Een van die nagelaten dagboeken is van Sofia Tolstaja (1844-1919), de vrouw van de Russische romancier Lev Tolstoj.
Ze wist dat haar aantekeningen vanwege haar man na haar dood gepubliceerd zouden worden. Dat weerhield haar er niet van eerlijk te zijn, en die openheid maken haar notities nu nog zo mooi. Ze woonde op een landgoed, Jasnaja Poljana (heldere open plek), tweehonderd kilometer ten zuiden van Moskou. Ook Sofia gebruikt haar dagboek als uitlaatklep voor innerlijke worstelingen. Op 8 oktober 1862 schrijft ze: ‘Weer een dagboek – ik heb er een beetje het land over in dat oude gewoonten terugkomen, die ik toch allemaal had afgezworen toen ik trouwde. Ik placht het te schrijven als ik problemen had, dat is kennelijk nu weer het geval.’
