Lessen over de liefde #2

De afgelopen vijf jaar deelden singer-songwriter Beth Hart, kookboekengrootheid Claudia Roden, schrijver Elizabeth Day en vele anderen inzichten over de liefde in Flow. Die uitspraken poppen nog steeds af en toe op in ons hoofd. In een serie van drie blogs delen we een greep uit de mooiste liefdeslessen.

3x lessen in de liefde

Thuis

“Ik ontmoette mijn man Scott toen hij voor me kwam werken. Ik was toen 27 en continu op reis. Ging van het ene naar het andere optreden. Uiteindelijk hebben we een keer gezoend en kregen we een relatie, maar het ging nog steeds niet echt goed met me. Ik vervalste recepten van psychiaters om aan medicijnen en drugs te komen waarmee ik high kon worden. Ik deed nog steeds slechte dingen. Uiteindelijk werd ik voor de eerste keer in een psychiatrische inrichting opgenomen, en Scott was de enige die me daar kwam opzoeken. In datzelfde ziekenhuis ben ik geboren – ze hadden daar ook een psychiatrische afdeling. Ik weet nog dat Scott me kwam bezoeken, hij was zo ontzettend knap. Ik dacht: deze vent is zo leuk. Wat is er mis met hem dat hij mij hier komt bezoeken?

Eigenlijk kun je op geen enkele manier beschrijven hoe gul, geduldig en empathisch mijn man is. Hij is gewoon zo’n goed mens. Zelfs mijn vrienden vroegen zich af waarom hij met mij was. En dat zei ik ook tegen hem. Ik vroeg: ‘Wat ben jij voor iemand? Wil je boete doen of zo? Waarom ben je hier met mij?’ En hij antwoordde dat hij zich thuis voelde bij mij en ik herinner me dat hij mij datzelfde gevoel gaf.”

Singer-songwriter Beth Hart, Flow 8, 2020

Extended family

“De beginperiode van het bureau viel samen met de turbulentste periode in mijn leven. Ik was net bevallen van een tweeling, er liep al een kleintje van twee rond en we hadden kort ervoor een huis gebouwd. Ik voelde me de gelukkigste vrouw van de hele wereld. Toen ging mijn partner bij me weg. Mijn wereld stortte in, ik had het totaal niet zien aankomen. We waren zeventien jaar samen, voor mijn gevoel waren de kinderen de kroon op onze relatie. Ik heb lang geprobeerd om het waarom van zijn keuze te begrijpen, later heb ik dat opgegeven – of geaccepteerd dat het was zoals het was. Ik zal er in die tijd uit hebben gezien als een scharminkel, maar bleef glimlachen. Ik had een eigen bedrijf, dus het moest wel goed met me gaan.

Die verantwoordelijkheid voor het bureau, de emoties, drie kinderen in de luiers en geen cent te makken: het was overleven. Vooral in de eerste jaren heb ik heel veel aan mijn familie gehad. Aan mijn ouders, mijn broer en zijn vrouw, een neef die bij ons kwam inwonen en de buurvrouw. Mijn kinderen zijn groot geworden in een extended family. Dat is misschien niet zoals ik het zelf heb gekend vroeger, maar op z’n eigen manier mooi en waardevol: it takes a village to raise a child.”

Architect Francine Houben, Flow 4, 2019

Je thuisvoelen in je eigen leven

“Ik was ruim veertig toen ik Tom ontmoette. Voor die tijd ben ik altijd alleen geweest, op wat Grote Liefdes Op Afstand en zo nu en dan een scharrel na. Ik wilde wel een relatie, maar had een grote onhandigheid op dat vlak. Over het moederschap dacht ik zelden na, ik ging ervan uit dat het er voor mij niet in zou zitten. Terwijl ik met schrijven vastliep, ging het tekenen gewoon door.

Ik illustreerde de serie Hoe overleef ik van Francine Oomen, die enorm populair werd. Dat gaf me de financiële ruimte om nu dik tien jaar geleden met een vriendin op retraite te gaan in San Francisco. Ik was nog nooit in Amerika geweest, maar viel als een blok voor dat land. Een mooiere plek dan waar ik toen was, aan de rand van de Stille Oceaan, is er volgens mij niet. Rotsen, golven, meeuwen, houtvuurtjes: ik voelde me er intens gelukkig. En daar was ineens Thomas, Canadees, ruig uiterlijk en tien jaar ouder dan ik.

Ik raakte met ’m aan de praat en vond hem een leukerd. We gingen samen wandelen en hadden meteen een heel open gesprek over zijn verleden als alcoholverslaafde – inmiddels drinkt hij al twintig jaar niet meer. Ik begreep hem, door mijn worstelingen met eten en roken. Thomas had geen vrouw of kinderen, wel een Harley. Mijn vriendin bood voor de terugreis aan mijn koffer mee te nemen naar het vliegveld, zodat ik er in twee dagen met Tom op de motor naartoe kon rijden. Ik ben haar nog steeds dankbaar.

Anderhalf jaar lang reisde ik heen en weer tussen Canada en Nederland en toen was ik opeens in verwachting. We waren allebei blij, maar de zwangerschap ging mis. Tom kwam voor het eerst naar Nederland om dat samen te verwerken. We besloten het serieuzer aan te gaan pakken en hij trok bij mij in. Ik had een huis en werk, hij niet. Dat was heftig, na zo veel jaar alleen opeens een man in huis.

En niet veel later woonde er ook nog een kind in mijn buik. Tom en ik zijn losse ouders, te oud om ons druk te maken over te veel suiker of verkeerde granen. Inmiddels voel ik me – voor het eerst – helemaal thuis in mijn leven: ik ben gelukkig met Tom, geniet van het moederschap en ben de schrijver die ik al zo’n tijd wilde zijn.”

Schrijver en illustrator Annet Schaap, Flow 7, 2017