Wat leek dat toch handig: alles online. Het wel en wee van vrienden volgen, leren haken, je garderobe aanvullen. Toch begint er iets te knagen. Journalist Jocelyn de Kwant zoekt in Flow 3 uit waarom. Hieronder kun je een fragment lezen van het artikel.
Wat heerlijk vond ik het, dat ik mijn kleren voortaan online kon bestellen in plaats van me tussen de drommen mensen in een winkelstraat te begeven. En wat was ik in mijn nopjes met de ontdekking dat ik op YouTube honderden pianolessen kon vinden, van technische lesstof tot gewoon lekker simpel de akkoorden van Adele. Een paar jaar eerder leerde ik al via Pinterest hoe ik granny squares kon haken. Ook handig: dankzij Facebook en WhatsApp hoef ik voor een update niet altijd meer te bellen met vrienden. Ik ga nooit meer naar de videotheek (met een boete voor het te laat terugbrengen) en kan uren binge kijken op Netflix.
Het leven is al zo druk en zo vol, de digitalisering heeft het allemaal flink wat makkelijker gemaakt. Thuis op de bank heb ik alles wat ik wil onder handbereik. Houd ik lekker veel tijd over voor andere dingen. Toch begon er in de loop van dit jaar iets te knagen. Het zoveelste Netflix-avondje stond me ineens tegen. De grote boodschappen bestelde ik via Albert, maar voor het goede gevoel ging ik óók nog graag naar een leuk lokaal winkeltje en gewoon naar de bakker om de hoek. En toen ik een tijdje terug hoorde hoe weinig videotheken er nog over zijn in Nederland, dacht ik met een warm gevoel terug aan de uren die ik daar doorbracht met mijn broer, op zoek naar de perfecte film voor een filmavondje. Ook al liep ik de deur niet plat bij V&D en andere winkelketens, failliet hoeven ze toch ook niet. Ik kreeg ineens weer enorm veel zin in pre-digitale tijden. Toen vriendinnen nog belden in plaats van appten. Een nostalgische stuiptrekking, of is er meer aan de hand?
Je kunt het hele artikel lezen in Flow 3.
Tekst Jocelyn de Kwant Fotografie Hanke Arkenbout
