Hoewel Flow’s Astrid haar overvolle boekenkast en vintage serviezen heel gezellig vindt, vroeg ze zich toch af of haar huis wat minder vol kon. Ze schreef een jaar lang blogs over de betekenis van spullen. We lichten er opnieuw een aantal uit. Deze keer: zinnetjes.
Vroeger, in het before-kids-, before-serieuze-baan-tijdperk, kon ik ’s ochtends weleens wakker worden en denken: wat zal ik vandaag eens gaan doen? Geen slecht zinnetje om mee wakker te worden, overigens. Weer wat later, toen er inmiddels twee peuters rondkropen en er een Serieuze Baan was, veranderde dat zinnetje. Dat werd meer iets van: wat zal ik vandaag eens gaan doen als ik een half uurtje over heb? Een half uur! Daar kon ik in die dagen enorm over dagdromen en me op verheugen. De laatste tijd, nu ik blogjes maak over ontspullen, betrap ik mezelf ’s ochtends op een gloednieuw zinnetje. Dat luidt: wat zal ik vandaag eens gaan weggooien?
Dat het zover met mij heeft kunnen komen. Ik, de rommelkont, verzamelaar, stofnesten-omarmer, het over-de-datum-pakjes-in-de-kelderkast-type. Waar is het misgegaan? Of goed gekomen? Of wat dan ook. De afgelopen drie dagen heb ik zeven vuilniszakken weggegooid. Weggooien blijkt een nieuw ding om me op te verheugen. Een volle vuilniszak in de container kieperen geeft een uitermate bevredigend gevoel, kan ik je vertellen. Daááág puzzels met ontbrekende stukjes, verzameling waxinelichtjeshouders, oude make-up, kerstpost van tien jaar terug en kinderknutsels.
Over hoeveel vuilniszakken je hebt weggegooid na het opruimen, kun je tegenwoordig ook best gewoon een gesprek voeren met mede-ontspullers. Zo sprak ik gisteren collega Caroline. We wisselden uit hoeveel vuilniszakken we de afgelopen week hadden gedumpt. En wat erin zat. We waren net lekker op gang toen Jocelyn ingreep. Ze keek ons een beetje bezorgd aan en zei: “Ik weet het niet hoor, met dat Marie Kondo-gedoe van jullie. Sinds wanneer is er iets mis met zooi? Ik blijf lekker mezelf, ik ga hier dus niet aan meedoen.”
Op weg naar huis moest ik er even op kauwen. Ben ik inderdaad niet meer mezelf? Is er een raar soort new me in mij gekropen? En is ontspullen niet heel erg, ehm, a-sexy? Of saai? Of sneu? Je associeert het in ieder geval niet met woorden als bohemien, hippie, levenskunst, artistiek of creatief. Afijn, ik ben er nog niet echt uit met dat ontspullen. Het lijkt me gezonder dan roken. Verstandiger dan vreemdgaan, bevredigender dan snoepen. Maar misschien wordt het wel tijd voor een ander zinnetje bij het wakker worden.
- Meer blogjes van Astrid over ontspullen vind je in Het grote boek van minder.
