Hoewel Flow’s Astrid haar overvolle boekenkast en vintage serviezen heel gezellig vindt, vroeg ze zich toch af of haar huis wat minder vol kon. Ze schreef een jaar lang blogs over de betekenis van spullen en ontspullen. We lichten er opnieuw een aantal uit. Deze keer: het zo-moet-het-zijn-huis.
Het huis van vrienden van ons staat te koop en mijn vriendin appte dat ik op Funda moest kijken, en dat ik vast trots op haar zou zijn. Ik was inderdaad onder de indruk. De kamers, die anders zo Frans gezellig, rommelig, hier wordt geleefd-en-gelachen maar ook een beetje overvol waren, waren nu weldadig leeg. Weg fruitschalen en speelgoedkratjes op de kast, plaids op de banken, kranten en tijdschriften, frummels op de schouw, stapels post.
Ik vroeg haar waar alles was gebleven, en ze zei dat ze alles in één kamer hadden gepropt die niet op de foto staat. Ik ken hun huis natuurlijk, en ik weet hoe klein dat kamertje is en wat ik miste op de foto’s, dus ik was nog meer onder de indruk. Een Tour de Force, deze fotoproductie. Makelaars weten als geen ander dat huizen op de foto een beetje leeg moeten zijn, omdat anders de eventuele kopers geen prettig gevoel krijgen als ze rondkijken. Het zijn best feng shui-types, die makelaars, ze snappen in elk geval dat spullen stiekeme energievreters zijn.
Ooit reden huisgenoot en ik weken rond in een auto waarin onze halve huisraad plus een zak huisvuil lag om de boel een beetje ordentelijk te hebben voor als de potentiële kopers langskwamen. Steeds als ik daarna thuiskwam in mijn ontspulde huis, dacht ik een beetje huilerig: waarom gaan we hier weg, het is eigenlijk perfect zo. Ook voor ik op vakantie ga, ben ik altijd aan het opruimen, gooi ik oude kranten weg, check ik even de fruitschaal en mest ik de badkamer uit. En zo is alles op het moment van vertrek leeg en fijn en precies zoals ik het wil. Inclusief een schone koelkast en een lege hal zonder twintig paar schoenen en drie voetballen. Heel vaak zit de hele familie al in de auto, terwijl ik voor de achtste keer check of de strijkbout uit is en de ramen dicht (heb je al een beetje beeld van mijn arelaxte vakantiegedrag?) en denk: echt zonde dat we nu vertrekken.
Nu is het huis opgeruimd en helemaal perfect. Uitermate geschikt voor een paar weken vakantie eigenlijk. Je huis zoals het moet zijn, zo is het bijna nooit. Bij mij is het heel even zo vlak voor een verjaardagsfeestje of vriendinnenetentje. (Man des huizes mompelt altijd: “Opruimen kun je beter daarná doen in plaats van ervoor.”) Of vlak voor we op reis gaan. Of heel soms tussendoor, als ik op de bank een boek lees, alles op z’n plek ligt en de andere bewoners een paar uur wegblijven. O ja, en die kamer waar alles dan in is gepropt, die hebben we ook en die heet bij ons schuur. Een hopeloze dumpplek waar ik gewoon nooit in kijk. Ik vind ook dat dat mag. Anders is het niet te doen allemaal. Het moet wel een beetje leuk blijven.
- Meer blogjes van Astrid over ontspullen vind je in Het grote boek van minder.
Tekst en fotografie Astrid van der Hulst
