In Flow 8 vind je twee verhalen over geschiedenis. Het ene gaat over de heldhaftige Alexine Tinne, die honderdvijftig jaar geleden ontdekkingsreiziger werd, het andere verklaart waarom we de laatste tijd zo dol zijn op het verleden. Hieronder twee fragmenten uit beide artikelen. De illustraties bij het verhaal over ‘Het mooie van toen’ zijn gemaakt door Aurora Cacciapuoti. De historische figuren maakte ze met een kroontjespen, inkt en waterverf.
Een fragment uit ‘Het mooie van toen’:
Je verdiepen in geschiedenis: of het nou die van de wereld is, van een bepaalde persoon of van je eigen familie. We vinden het met zijn allen steeds leuker. Journalist Catelijne Elzes zoekt uit waar die interesse vandaan komt, en wat het ons brengt.
Volgens The book of life (een fijn praktisch-filosofisch boek dat elke maand aangroeit, gratis te raadplegen op internet) leert geschiedenis ons dat we niet altijd van die te hard werkende, op spullen gerichte mensen zijn geweest, die bezig zijn met hoe goed ze het doen op sociale media of hoe dun ze zijn. Van geschiedenis leer je dat je dingen kunt veranderen. Dat je zelf kunt veranderen. Van geschiedenis krijg je moed.
Het gehele artikel is te lezen in Flow 8.
Een fragment uit ‘Op ontdekkingsreis – met tafelzilver en servies’:
Willem Barentsz en Abel Tasman kennen we uit de geschiedenisboeken, maar minder bekend is dat er ook een vrouwelijke Nederlandse ontdekkingsreiziger was: Alexine Tinne. Ze werd geboren in de Haagse upper class, en anders dan van haar werd verwacht, koos de avontuurlijke en rebelse Alexine ervoor te gaan fotograferen en reizen.
Alexine en haar moeder erfden meer geld dan ze hun hele verdere leven zouden kunnen opmaken. Alleen al van de rente die de erfenis opleverde konden ze in hun statige huis een luxe leven leiden, zonder ook maar iets te hoeven doen. Maar moeder en dochter zaten niet op een lui leventje te wachten en gaven hun geld liever uit aan reizen naar Spanje, Frankrijk, Zweden, Noorwegen en de Noordkaap. Tijdens tussenstops in Den Haag kreeg Alexine privéles en daarnaast verdiepte ze zich in literatuur, geschiedenis en geografie. In vergelijking met hun tijdgenoten reisden de Haagse dames weliswaar uitzonderlijk veel, maar nog altijd naar comfortabele, bekende bestemmingen. Ze bleven keurig binnen de grenzen van Europa. Tot het najaar van 1855. Tekst: Irene Ras.
Het gehele artikel is te lezen in Flow 8.
