Lucia van den Brink werkt als conversiespecialist bij Nu.nl en schreef daarnaast het boek Niemand zoals hij. Een verhaal over een kleindochter die haar opa achterna reist naar Tokyo.
Hoe combineer je het schrijven met je werk?
“Soms voelt het als een spagaat. Ik vind mijn werk leuk en kan er de huur mee betalen, maar ik wil ook graag mooie verhalen vertellen. Deze nieuwe tijd heeft wat dat betreft geholpen, ik hoef niet meer naar kantoor. Om half zeven sta ik op om te gaan schrijven. Om negen uur klap ik mijn andere laptop open: die van mijn werk. Via data kijk ik naar het gedrag van bezoekers op Nu.nl en bedenk hoe ik de website kan verbeteren zodat er meer gelezen wordt. De psychologie erachter vind ik interessant. In mijn verhalen doe ik dat ook: onderzoeken waar menselijk gedrag vandaan komt.”
Schrijf je al lang?
“Als meisje schreef ik al, ik denk om aan de ‘echte wereld’ te ontsnappen. Toen ik net begon, werden veel korte verhalen afgewezen – dat hoort erbij. In mijn debuutroman gaat het over kintsugi: een Japanse manier om gebroken servies te lijmen met goud, waardoor het eigenlijk mooier wordt. Dingen die stuk zijn of nog niet goed, kunnen er uiteindelijk beter uit komen. Zo ging ik ook om met die afwijzingen. Ik heb ze verzameld, heb geleerd van de feedback en ben beter geworden. Over Niemand zoals hij waren ze bij de uitgeverij meteen enthousiast.”
Waar komt je fascinatie voor Japan vandaan?
“Op jonge leeftijd begon ik met karate, en ik deed mee aan EK’s en WK’s. Daar heb ik nu geen tijd meer voor, maar ik vind het nog steeds de fijnste manier om te bewegen en fit te blijven. Via de sport kwam ik in aanraking met Japanse gebruiken, ik las graag Japanse verhalen en keek naar anime. Dus toen ik een taal wilde gaan studeren, hoefde ik niet lang na te denken. In mijn boek gaat opa Pieter naar Japan om karate te trainen. Hij bezoekt tempels en een dojo (sporthal). Zijn kleindochter reist hem achterna en komt dan weer langs een karaokebar en het Shinjuku-kruispunt, het grootste kruispunt van de wereld. Zo ervaren de twee generaties Japan allebei anders.”
Heb je een vaste schrijfplek?
“Ik kan overal schrijven, als ik maar alleen ben. En ik heb altijd een gouden pen bij me. Vanuit het idee van kintsugi redigeer ik mijn werk met goud. Dat voelt zo veel fijner dan er met een rode pen doorheen krassen.”
- Lucia’s debuutroman Niemand zoals hij verscheen bij Ambo|Anthos en stond op de shortlist van de Hebban Debuutprijs 2020. Ze schrijft momenteel aan haar tweede boek.
- In Flow 2-2021 vertellen meer mensen waar ze mee bezig zijn.
- Meer lezen? Kunstenaar en ontwerper Ruben maakt kunst met viltstiften.
Interview Eva Loesberg Fotografie Anouk De Kleermaeker