Online editor Merel merkte dat ze regelmatig behoorlijk negatieve gedachten over dingen heeft. En vaak zijn die gedachten niet echt ergens op gebaseerd. Sinds die ontdekking is ze zich er extra bewust van dat het glas bij haar vaker halfleeg dan halfvol is.
De laatste tijd heb ik veel nagedacht over wat ik ‘mijn pessimisme’ noem. Sinds januari heb ik mijn hersenspinsels bijgehouden in een reeks columns. Tijdens het schrijven van die verhalen kwamen er allerlei gedachten en twijfels voorbij. Waren die beren die ik overal op de weg zag niet gewoon angstgedachten en zo ja, waar kwamen die vandaan? Ontzeg ik mezelf dingen in het leven, door mijn pessimistische kijk op de dingen? En heeft de ‘glas half leeg’-visie niet soms ook voordelen?
Een bewuste illusie
Bovenal heb ik veel getwijfeld over de kwestie of ik nou wel of niet een pessimist ben. Hoe wéét je dat nou? In een ouder artikel over de filosoof René Gude hier op de website van Flow las ik: dat optimisme volgens hem niet betekent dat je een grenzeloos vertrouwen hebt in de wereld. Voor Gude was het eerder een ‘realistisch streven naar een optimum.
Hmm, dus dat ik geen grenzeloos vertrouwen heb in de wereld en de mensen die erop leven (want eerlijk: dat is zo), maakt me nog niet meteen een pessimist. Het artikel gaat verder:
In het boek Stand-up filosoof schreef Gude: ‘Ik zie optimisme als de bewuste illusie dat de wereld niet door en door slecht is. En dat je hem, als je je best doet, nog beter kunt maken ook. Je bent geen optimist als je denkt dat de wereld goed is zoals-ie is. En je bent ook geen optimist als je denkt dat het allemaal vanzelf wel goedkomt.’
Positieve bijdrage
Hier herken ik mezelf eigenlijk best wel in. Ik doe dagelijks mijn best om een positieve bijdrage te leveren. Van vegetarisch eten in verband met het milieu tot vriendelijk zijn voor de mensen die ik tegenkom; dat zou ik toch niet doen als ik de wereld als door en door slecht zou zien? Stiekem voelt dit toch als een opluchting, merk ik. Want hoewel ik vind dat er in de wereld ook ruimte mag zijn voor rasechte pessimisten, weet ik toch dat ik mezelf liever niet zo zie.
Feit blijft wel dat ik mezelf nog geregeld betrap op negatieve gedachten over mezelf en de dingen die ik moet doen. Nog te vaak denk ik onterecht ‘dat zal wel weer niet lukken’ of ‘natúúrlijk gaat dat mis’. Terwijl er helemaal niet zo vaak iets misgaat. Er moet een manier zijn om dit soort gedachten om te draaien.
Ik vind het zonde dat mijn energie naar die negatieve gedachten gaat, want het haalt me (mijn mood, mijn zelfvertrouwen) omlaag en dat is niet wat ik wil. Om dit verhaal toch optimistisch af te sluiten: het is een voordeel dat ik dit bij mezelf heb gesignaleerd. Nu kan ik er tenminste iets mee.
Meer lezen
- Lees hier de andere delen van Merels columnreeks ‘Help, ik ben een pessimist’.
- Filosoof René Gude over optimisme en het beter maken van de wereld.
- Positief denken; zo leer je het in kleine stappen.
Tekst Merel Wildschut Fotografie Beate Vieth/BeetjeHome