Het was weer een weekje vol wijze lessen. Zo was daar de les: al je frustraties eruit gooien als je geïrriteerd bent, werkt niet heel productief. Dat zat zo. Nieuwe Liefde en ik kregen ruzie om iets best wel stoms. Ik zal jullie de details besparen (hoewel die natuurlijk wel het leukst zijn). Die ruzie begon over de telefoon op een maandag. Ik zei dat ik ergens echt van baalde. Nieuwe Liefde vond dat een niet redelijke opmerking op dat moment. Dat vond ik dan weer heel stom en uiteindelijk waren we allebei boos en hingen we op. Ik had natuurlijk gelijk (haha) en zat de hele avond op een telefoontje of excuus-appje van hem te wachten. Maar die kwam niet. Waardoor ik dan weer boos werd en – daar komt-ie – al mijn frustraties op de app zette en naar hem stuurde. Die frustraties had ik eigenlijk opgespaard om op een rustig moment een keertje te bespreken in het kader van de regelmatige relatie-APK, maar op de een of andere manier vond ik dit ook een mooi moment ineens. Toch viel dat dan niet helemaal goed, hij werd nog kwaaier en er ontspon zich een, laten we het noemen, interessante app-wisseling. Na nog een dag boze appjes sturen, volgde er ook nog een boos telefoongesprek en waren we allebei nog steeds boos.
Toen kwam de tweede les van de week, en da’s dan weer handig van gescheiden zijn en ouder worden, je hebt inmiddels al wat wijze lessen geleerd over ruzie maken: we besloten het uit te praten als we elkaar in de ogen konden kijken. Dat duurde echter een paar dagen, omdat NL dus in Braboland woont en er ook gewerkt en voor kinderen gezorgd moet worden. De eerste dagen dreven er donkere wolken door mijn hoofd. Dít ging ik zeggen en dát zou ik hem nou wel eens even duidelijk maken en dát was echt de druppel. Ik bedacht verschillende scenario’s rondom de afloop maar toen het eindelijk zaterdag was, dacht ik: waar ging het ook al weer over? En toen was ik blij dat ik hem zag, was er eigenlijk geen tijd om dingen uit te praten want was er een dringend ding waar we samen onze schouders onder moesten zetten, stonden we even later best gezellig samen te klussen en ineens voelde het allemaal weer oke. Les 3 was dus precies wat ik had geschreven in mijn blog van twee weken geleden, maar wat ik ook al weer vergeten was (ja, zo werkt de geest): soms moet je gewoon iets er laten zijn, en hoef je het niet op te lossen. En toen was ik deze week ook nog jarig. En voelde ik me enorm wijs en slim!
Irene is samen met Astrid creative director van Flow. Elke vrijdag schrijft ze over hoe ze de lessen uit verschillende mindfulness-trainingen toepast in haar daily life. Ze woont in Haarlem met haar kinderen (co-ouderschap) van 10 en 13.
