Het co-ouderschap heeft voor Irene – samen met Astrid de oprichter van Flow – twee kanten. Natuurlijk baalt ze soms als ze thuiskomt in een leeg huis, maar ze geniet ook van de tijd voor zichzelf. Elke vrijdag schrijft Irene over hoe ze de lessen uit verschillende mindfulness-trainingen toepast in haar daily life.
Als ik zeg dat ik co-ouderschap heb, komt er ergens in het gesprekje dat daarop volgt wel de vraag: ‘Oh, is dat stiekem niet heerlijk, die tijd voor jezelf?’ Gevolgd door een riedeltje over dat het de gesprekspartner zo heerlijk lijkt, een weekend het huis voor jezelf, uitslapen, kunnen doen wat je wilt. Soms is het moeilijk hoe daarop te reageren. Want als je zegt: ‘Ja da’s super, ik geniet er van’, kom je wel heel niet kindvriendelijk over. En als je zegt dat het heus niet zo genieten is, dan kijken ze je aan van ‘jaja, dat zeg je wel maar dat meen je niet’.
Eigenlijk heeft het heel erg twee kanten. Soms baal ik enorm als ik thuiskom in zo’n leeg huis, en kinderkamers waar ’s avonds geen kids in bed liggen, zijn een beetje als een doos bonbons zonder chocolaatjes erin. Maar natuurlijk kan ik er ook enorm van genieten als ik lekker op zondagochtend met een stapel kranten en een ontbijtje tot twee uur in bed kan blijven liggen. En een zak drop kan eten zonder dat er kinderen zijn, die zeggen dat dat echt niet mag omdat ik zelf altijd zeg dat ze tien dropjes max mogen. En het is natuurlijk fijn dat ik met een vriendin uit eten kan én een workshop kan volgen op een vaste avond én een avond lang kan doorwerken zonder het met iemand thuis te hoeven overleggen. En het allerfijnst is misschien wel dat ik soms gewoon vijf afleveringen van Rita achter elkaar kan kijken op Netflix. Of de hele dvd-box van Girls er in een weekend doorheen kan jassen. (Voor wie ze niet kent: series die toch een licht ongemakkelijk gevoel geven als er een puber naast je op de bank zit die je net hebt geprobeerd uit te leggen dat seks en liefde met elkaar verbonden zijn).
Eigenlijk zeg ik dus vaak in zo’n gesprekje: ‘Tja, hoe zou je het zelf vinden als je de kinderen om het weekend en drie dagen per week niet hebt?’ En dan zie ik bij sommigen een lichtje gaan branden in hun ogen, omdat ze dat stiekem heerlijk lijkt. Maar dat durven ze dan toch niet tegen me te zeggen.
