Irene wil graag een opblaaspop. Huh?
Ergens in mij zit een enorme bitch. En nu hoop ik dat alle bekenden niet denken: jaaa, want naar mijn idee praat die bitch vooral tegen mezelf. Bij vlagen hoor ik allerlei opmerkingen in mijn hoofd van die bitch, die vindt dat het allemaal beter kan. Die boos wordt als ik iets verkeerd doe. Die zegt ‘zie je wel, je kunt dat niet’ als iets een beetje mislukt. Die het altijd beter weet en nooit even relaxt doet. Tijdens de cursus mindfulness en zelfcompassie die ik deed, viel het me pas echt op hoe zeer die kritische stem aanwezig is. Ik leerde de stem te signaleren, hem onder de loep te nemen, er gedachten tegenover te plaatsen en er een compassionele metgezel van te maken (ja, dat klinkt een beetje vaag).
Inmiddels heb ik besloten het anders aan te pakken. Voortaan ga ik net zo lief tegen mezelf doen als Tom. Bij velen beter bekend als TomTom. Als ik in de auto zit, valt me steeds op dat Tom echt reuze geduldig is. En altijd aardig. En respectvol naar mij. En hij heeft een lieve stem (die heb ik namelijk zelf ingesteld). Als ik verkeerd rijd, zegt Tom niet: ‘jee, trut, let dan op’. Maar nee, hij zegt: ‘probeer om te keren’. En ook als ik stug door blijf rijden omdat ik denk dat ik verderop ook heus nog wel ergens naar links kan en dat dan alles goed komt, blijft hij dat zinnetje herhalen zonder enige ergernis in zijn stem. Als ik aankom zegt hij nooit dat ik te laat ben, maar stelt hij blij vast dat ik ‘de bestemming heb bereikt’. En het fijnste vind ik nog, dat als ik een afslag mis, hij dan even stil is, en dat ik op zijn schermpje zie dat hij een andere route aan het berekenen is. Tom lost het gewoon voor me op! Zonder boos te worden! Ik zou Tom best als opblaaspop willen naast me, gezellig, in de auto maar ook thuis, op het werk, en nou ja, in daily life. Misschien moet ik dat idee eens naar de makers sturen. Tot die tijd probeer ik de bitch in mij aan Tom te koppelen, en hoop ik dat Tom haar het zwijgen oplegt. Misschien door haar toch een keer ferm toe te spreken, of nog beter: te gaan zoenen als ze weer een kritische opmerking eruit wil gooien.
Irene is samen met Astrid creative director van Flow. Elke vrijdag schrijft ze over hoe ze de lessen uit verschillende mindfulness-trainingen toepast in haar daily life. Ze woont in Haarlem met haar kinderen (co-ouderschap) van 10 en 13.
