Je zo-moet-het-zijn-huis
Het huis van vrienden van ons staat te koop en mijn vriendin appte me dat ik op Funda moest kijken, en dat ik vast trots op haar zou zijn. Toen ik haar huis bekeek, was ik inderdaad onder de indruk. De kamers die anders zo Frans gezellig, rommelig, hier wordt geleefd-en-gelachen maar inderdaad ook een beetje eh.. overvol waren, waren nu weldadig leeg. Weg fruitschalen en speelgoedkratjes op de kast, plaids op de banken, kranten en tijdschriften, frummels op de schouw, stapels post.
Ik vroeg haar waar alles was gebleven, maar ze zei dat er een kamer niet op de foto stond en dat ze daar alles in hadden gepropt. Ik ken hun huis natuurlijk, en ik weet hoe klein dat kamertje is en ook wat ik allemaal miste op die andere foto’s, dus ik was nog meer onder de indruk. Een werkelijke Tour de Force, deze foto-productie.
Makelaars weten als geen ander dat die huizen op de foto een beetje leeg moeten zijn, omdat anders de eventuele kopers geen prettig gevoel krijgen als ze rondkijken. Best feng-shui types, die makelaars, ze snappen in ieder geval dat spullen een soort van stiekeme energievreters zijn. Zelf hebben we ook ooit weken rondgereden in een auto waar onze halve huisraad plus een zak huisvuil in lag om de boel een beetje ordentelijk te hebben voor als de potentiële kopers langskwamen. Elke keer als ik daarna weer thuiskwam in mijn ontspulde huis dacht ik een beetje huilerig: waarom gaan we hier weg, het is eigenlijk perfect zo.
Ook voor ik op vakantie ga, ben ik altijd aan het opruimen, gooi ik oude kranten weg, check ik even de fruitschaal en mest ik de badkamer uit. En zo is alles op moment van vertrek leeg en fijn en precies zoals ik het wil. Inclusief een schone koelkast en een lege hal zonder twintig paar schoenen en drie voetballen. Heel vaak zit de hele familie in de auto en check ik voor de achtste keer of de strijkbout uit is en de ramen dicht (heb je al een beetje beeld van mijn a-relaxte vakantiegedrag?) en dan denk ik: echt zonde dat we nu vertrekken. Nu is het huis opgeruimd en helemaal perfect. Uitermate geschikt voor een paar weken vakantie eigenlijk.
Je huis zoals het moet zijn, zo is het bijna nooit. Bij mij is het even zo vlak voor een verjaardagsfeestje, of een vriendinnen-etentje. (Man des huizes mompelt altijd: opruimen kun je beetje DAARNA doen, in plaats van ervoor.) Of vlak voor we op reis gaan. Of heel soms tussendoor, als ik op de bank een boekje lees, alles op zijn plek ligt en de andere bewoners een paar uur wegblijven.
O ja, en die kamer waar alles dan in is gepropt, die hebben we ook en die heet bij ons schuur. Een hopeloze afleg-plek waar ik gewoon nooit in kijk. Ik vind ook dat dat mag. Anders is het niet te doen allemaal. Het moet wel een beetje leuk blijven.
Astrid is samen met Irene de oprichter van Flow. Ze woont samen en heeft twee kinderen. Ze schrijft elke dinsdag over de zin en onzin van ontspullen.
